Meet & Greet

Ik laat mijn ogen nog even rondspeuren, op zoek naar een roodharig hoofdje. Maar ik zie haar nergens. Ik trek aan Orion's arm en hij kijkt me verbaasd aan.
"Aurora!" probeer ik boven de muziek uit te komen.
Maar aan de blik op zijn gezicht te zien heeft hij het niet gehoord. Ik trek zijn hoofd dichter bij het mijne en roep nu vlak naast zijn oor.
"Aurora!"
Hij wrijft even over zijn oor en kijkt me vies aan omdat ik zo hard riep om dan rond zich te kijken. Hij is een stuk groter dan ik en misschien kan hij haar wel in de menigte zien. Met een verslagen blik kijkt hij terug naar mij. Hij legt zijn wijsvinger op zijn borstkas en wijst ermee naar voor. Dan legt hij zijn vinger op mijn borstkas en gebaart naar achter. Goed, alletwee zoeken. We lopen beiden een richting uit en ik roep zo hard ik kan terwijl ik me tussen golven van springende en dansende fans wurm. Ik kijk overal en in elke richting en dan kijk ik nog een keer of ik nergens het zo bekende rode haar zie. Plots zie ik een roodkleurig bos krullen voor mijn ogen op en neer gaan. Ik grijp mijn zusje bij haar schouder en pas wanneer ze zich omdraait zie ik dat ik het verkeerde zusje heb. Ondertussen blijf ik hopen dat Orion haar al gevonden heeft.
Plots stopt de muziek, gaan er terug enkele lichten aan en klinkt opnieuw de stem die de band aankondigde door de microfoon. Ik moet alle moeite van de wereld doen om me te focussen op de woorden en niet enkel het geluid.
"... even een korte pauze. Ondertussen zal er een spotlight de zaal rondgaan en degen bij wie hij stopt wint een Meet & Greet met de band."
Ik draai me niet om om te kijken. De spotlight interessert me niet. Ik profiteer van de extra belichting om Aurora te zoeken. De hele zaal wacht stilzwijgend in spanning af. De word klinken dat ook als een ontploffing in mijn oren.
" De mooie roodharige dame mag het podium op komen."
In één ruk draai ik me om. Ik zie hoe mijn zusje het podium wordt opgeholpen en hoe een wanhopige arm tevergeefs naar haar enkel graait. Ik worstel me een weg door de menigte en probeer zo snel als ik kan naar voor te raken. Ik kom haast niet vooruit. Terwijl ik moeizaam dichterbij kom zie ik hoe Orion probeert het podium op te raken en door security wordt tegengehouden. Wanneer ik er eindelijk ben, kan ik nog net iemand van de beveiliging roepen. Wanneer ik schreeuw dat mijn zusje de Meet & Greet gewonnen heeft, komt de man het podium af en begeleidt Orion en mij naar de backstage ingang.
"Het spijt me, maar verder mogen jullie niet." biedt hij zijn oprechte excuses aan.
"Geen probleem meneer, ik ben al blij dat u ons tot hier wilde brengen." zeg ik opgelucht.
"Graag gedaan meis," zegt de man met een guitige lach "geniet nog van het concert."
"Dankje." antwoordt Orion deze keer en ik weet dat hij niet enkel het laatste bedoelt.
Onze vreugde is maar van korte duur, want wanneer we plots merken dat de band terug aan het spelen is, is ons zusje nog steeds niet terug.
Een ijselijke gil doet het bloed in ons aderen bevriezen.
Tegen beter weten in proberen we ons een weg door de security te vechten.