The Gift of Blood... 4 (twilight)

Be Carfull...
"Je was goed trouwens, met gym," probeerde ik het gesprek op gang te houden. "Dank je," glimlachte ze. "Waar kom je eigenlijk vandaan?" vroeg Edward. Blijkbaar trok ze zijn aandacht. Logische, haar gedachten waren niet alleen onleesbaar maar ze had ook een onverklaarbare haat tegen hem. Hoewel, de andere hadden ook niet zo veel met de Cullens maar dit was geen angst die Accet tegenhield.

Jaloers was ik er niet op. Ik vertrouwde Edward blindelings. En ik was trouwens ook erg geïntereseert in haar.

Net toen ik naar het anwoord op Edward's vraag wilde vragen. Ging de bel.

Snel griste Accet haar boeken van de tafel en liep weg. Ineens zag ik waar bewegingen me aan deden denken. Het was niet te elegante manier van vampiers. Maar het leek meer op een vloeiende rivier. Die zich door de mensenmassa beweegde.

En paar dingen waren duidelijk:
- Ze was geen vampier
- Menselijk was ze zeker niet
- Ze had een onverklaarbare hekel aan Edward
- En wilde me voor iets waarschuwen...
(fijn weer iemand die me wilde beschermen)

"Gho er is hier iemand fan van me," hoor ik de stem van mijn favoriete persoon naast me grommen. "Ze lijkt met mij anders geen problemen te hebben," breng ik ertegenin. "En dat stelt me nou niet bepaald gerust," fluistert Edward zachtjes. Alsof hij bang is dat er iemand meeluistert.

"Edward, mijn vriendje is een vampier. Hoe gevaarlijker kan het?" kaatste ik terug. "Dat weet ik niet Bella... dat weet ik niet. Maar wees alsjeblieft op je hoeden bij haar. Gewoon tot we weten wat er met die Accet aan de hand is."

"Als jij je daar beter bij voelt zal ik oppassen," zeg ik sussend. En gaf Edward vluchtig een kusje op z'n mond.