Het spook van het theater. *Bill love story* 35

Maar in je leven moet je leven in bedrog, schijn en dwang.
Ik loop de zaal weer uit. En loop in een rechte lijn weer door naar mijn kamer. Ik bekijk hem nog eens goed. Het is net of de tijd hier heeft stil gestaan. Alles is nog precies het zelfde als toen ik hier vertrok. De ramen met uitzicht op de tuin. De muren met portretten van mijn voorouders. Mijn bed met het altijd perfect opgemaakte dekentje. De spiegel met de lijst van het prachtige houtsnijwerk over het leven. De beboorte, je leven en de dood en dan weer je geboorte. Ik heb het altijd een magische spiegel gevonden. De geboorte en de dood waren uitgebeedl met vleugels, daar had je de vrijheid, Daar mocht je jezelf zijn. Maar in je leven moet je leven in bedrog, schijn en dwang.

Het was anders dan dat het in het met Tom was. Tom was echt, vrij en...

Ik sla mijn ogen ter hemel. "Tom waar blijf je toch?" fluister ik zacht...

*Tom's pov*

"Kan ik u ergens mee helpen?" hoor ik dan opeens een stem uit het niets. Ik draai me snel om. Voor staat een meisje in een spijkerbroek en een rood topje.

"Ja ik wil naar de bruiloft van de prinses." zeg ik snel. "Dat komt gtoed uit. Ik heb twee uitnodigingen maar ik ben maar in mijn eentje." lachtr ze vrolijk. "Zou ik mee mogen?" vraag ik smekend. "Uhm... is goed hoor." glimlacht ze lief.

Ze doet me eignlijk best een beetje denken aan Kyoko. Alleen komt ze qua schoonheid en indruk niet eens in haar buurt. Kyoko is de mooiste, liefste en meest geweldige vrouw ter wereld.

"Maare waar wil je gaan slapen in de tussen tijd. Ik bedoel de trouwdag van de prinsses is morgen." "Ik weet het eigenlijk nog niet." moet ik bekennen. "Mag ik dan zo beleefd zijn u een kamer in mijn huis aan te bieden?" vraagt het meisje. Ik knik en loop met haar mee. "Maar hoe het je eigenlijk?" "Mijn naam is, Galate." antwoord ze rustig. "Oke, ik ben Tom." Galate stopt bij een van de huizen en opent de deur. "Nou Tom welkom." Galate loopt het huis in en ik volg haar. "Hier dit is jou kamer." ze opent de deur van een van de kamers. Het is een doodnormale kamer. Met een bed, een tafeltje en vreemd maar één klein raampje. "Nou ik laat je hier verder alleen je zult wel moe zijn. Op het tafeltje staat nog wat eten en drinken."

Galate sluit de deur en nu ben ik dus alleen. Ik ga op het bed zitten en eet maar wat. Maar al na 3 happen word ik ploseling zo moe. Ik wist dat ik moe was maar zo moe. Al verdoofd val ik in een diep slaap...

Ik droom die nacht over Kyoko, bruiloft. Maar inplaats van haar verloofde sta ik daar. En dan zoent ze me. Die zoen leek ze echt. Niet normaal alof ik haar lippen gewoon kon proeven. Daarna was er een flits daar werd ik wakker van. Mijn ogen kon ik eerst nog niet openen. Het was heel vreemd. Al mijn zinteugen deden het nog wel maar mijn spieren waren verdoofd.

Toen hoorde ik dat het slot van mijn kamer werd dichtgedraait. Ik raakte in paniek. Over een paar uur zou maar groote liefde trouwen. En ik lag hier verlamd in een bed. Gevangen in een kamer.

Ik kon nog net een greun uit stoten. "Sorry meneer Kaulitz. Maar alles voor de veiligeheid van het keizerrijk en de prinsses."

"Shit is was er gewoon ingestrapt! In dat eten had natuurlijk iets gezetten. Dit was gewoon allemaal vooropgezet spel!"

*Kyoko's POV*...