Het spook van het theater. *Bill love story* 25

BROER!?!
"Wat...wat doet zij hier!" roept Tom en wijst naar Settela. "Tom chill." zeg ik en ik kijk Tom een raar aan. Het lijkt wel of Settela een of ander monster is in zijn ogen. Hij grist snel iets uit zijn broekzak. "Zorg dat ze niet weg gaat!" roept hij kwaad. Nie zie ik wat hij heeft gepakt. Het is zijn mobiel. "Tom laat dat!" zeg ik kalm. "Bill later zul je het begrijpen. Ze heeft je vast met een van haar drankjes gehekst!" zegt hij woedend. En ik zie hem 112 intoetsen. Nu raak ik een beetje in paniek. Ik wil niet dat Settela in de cel terecht komt. Even ben ik al mijn worden kwijt. "TOM KAPPEN NOU!!!" hoor ik dan een bekende stem zeggen. Ik draai mijn hoofd naar de deuropening en daar staat Veerle. "Veerle..." zegt Tom stom verbaast. "Leg die telefoon weg nu!" berveelt ze. Tom kijk nog een keer naar de telefoon en dan weer naar Veerle die hem met een strenge blik aankijkt. Langzaam laat hij zijn arm zakken en stopt de telefoon weg. Ik draai mijn gezicht weer naar Settela en zie haar met een angstige blik naar Tom kijken. Maar dan zie ik dat ze niet naar Tom kijkt maar Veerle. "Ik hoop niet dat ik de foute keusen heb gemaakt. Maar ik geloof niet dat jij in de cel thuis hoort." zegt Veerle kil. Settela knikt. Dan word er weer op de deur geklopt en stapt er een jongen binnen. Ik heb hem nog nooit gezien maar Veerle en Tom blijkbaar wel. Tom's blik verstakt. "Yuki." zegt hij kortaf. De jongen knikt. Maar als Veerle een knikje geeft loop het weer weg. "Moet jij niet achter vriendje aan?" zegt Tom sarcasties. "Mijn vriendje?" lacht Veerle dan ineens. "Yuki is mijn broer!" grinkt ze. "Je broer?" stamelt Tom. "Ja, ik wou je het nog zeggen maar je was al weg." lacht ze. "Ow..." zegt Tom die nu duidelijk een rode kop krijgt. "Ach je kon het niet weten!" zegt je lachend en loopt naar Tom toe en drukt een kus op zijn lippen. Tom schrikt blijkbaar van die plotselingen omslag maar slaat zijn armen wel om haar heen. Nu kijk ik naar Settela en zij kijkt terug. Ik voel dat ze was dichter tegen me aan gaat aan zitten. En heel zachtjes bijna onhoorbaar begint ze te zingen. Ik voel mijn hart sneller kloppen. Settela hebben echt zo'n prachtige stem. En weer al weet ik nu wel waarom begrijp ik de woorden. Het is Romani, en Romani is mijn moedertaal. Logies trouwens dat ik van touren hou. Het zit in me bloed. Ik kijk in Settela's ogen ze zijn zo mooi diep. Ik verdrink er bijna in. Vaag hoor ik achter me de deur open en dicht gaan. Nu zijn Settela en ik alleen in de kamer...