Het spook van het theater. *Bill love story* 23

Gitana.......
Ik loop snel naar Bill's bed toe. Bill kijkt me verwart aan. "Waar ben ik?" vraagt hij weer. "Je bent in het ziekehuis. Die Settela van jou heeft je bijna dood gestoken!" zeg ik zachtjes en nog steeds een beetje kwaad. "Maar ik leef toch nog?" vraagt hij onzeker. "Ja, iemand heeft je Rhodiola rosea gegeven." hoor ik de Simone zwakjes zeggen die ook bij het bed ik gekomen. "Rhodiola rosea?" vraagt Bill langzaam. "Geloog het of niet maar het is een Roma kruid." zeg ik met een lichte glimlach. "Dan heeft ze dus spijt!" mompelt Bill. "Heeft wie spijt?" vraagt Simone die het verhaal nog niet gehoord heeft. "Settela..." zeggen Bill en ik tegelijkertijd.

*Bill's pov:*

"Wie is Settela?" vraagt Simone verbaast. "Settela is een zigeuner meisje dat in het theater leeft." zeg ik voorzichtig. Zodra ik het woordje zigeuner zeg lijkt Simone te schrikken. Tom ziet het blijkbaar ook. "Is er iets me zigeuner?" vraagt hij. "Uhm...nou ik..." hakkelt ze een beetje. "Mam, is er iets dat je ons moet vertellen?" vraag ik voorzichtig. "Nou eigenlijk....ach misschien is het maar beter dat jullie het weten." besluit ze. Ik en Tom kijken elkaar verbaast aan. En richten dan onze aandacht weer op Simone die begint te vertellen:

"Zoals jullie misschien gemerkt hebben, hebben jullie niet een typische Duits uiterlijk. Jullie hebben donkere ogen en donkerig haar. Ook is jullie gezicht anders als de gemiddelde Duitser. En dat heeft een rede... Zoals jullie weten hebben jullie maar één opa en oma. Die zijn van Gordons kant. Maar die van mijn hebben jullie nooit ontmoed." zucht Simone. "Die waren dood toch?" vraagt Tom verbaast. "Nou...eigenlijk..heb ik geen idee. Misschien leven ze nog, misschien niet. Ik heb zelfs geen idee waar ze zijn. Vroeger langgeleden leefte mijn moeder, Gitana in een zigeuner Roma stam, Sinti. Ze was heel gelukkig en trok van land naar land. Haar leven was een al vrijheid en geluk. Dit wilde ze altijd zo houden dacht ze... Maar alles veranderen toen ze Niclas ontmoete. Niclas was opslag verlieft op Gitana. Door haar prachtig stem en gitaarspel." "Speelde ze gitaar?" vraagt Tom met grote ogen. "Ja, ik denk hast dat jullie beiden je talent aan haar te danken hebben." zegt ze lachend. "Maar Niclas was dus smoorverliefd op Gitana. En Gitana begon ook echt veel voor Niclas te voelen. Na een tijdje waren ze een echt stel. Niclas was 20 en Gitana 17. En op Gitana's 17e werd ze zwanger van Niclas. Maar de Sinti wou veder trekken. Toen stond Gitana voor een onmogelijke keuzen. Haar grote liefde Niclas of haar familie en vriende. Uiteindelijk heeft ze een zwaar besluit genomen en is ze uit de stam weggegaan. Het was toen 1943. Het deed haar veel verdriet maar Niclas kon ze ook niet missen. En in die tijd was de familie waar Gitana het meest mee bevriend was ook uit het kamp vertrokken, om onder te duiken. De familie Steinbach." Op dat moment gaat er weer schok door me heen. De familie van Settela! Maar ik luister weer aandachtig veder. "Gitana ging met Niclas trouwen en ze starte een lief gezinnetje op. Hun eerste kind werd op 3 maart 1944 geboren, Nico. Maar wat de mooiste dag uit kun leven zou moeten zijn werd een regelrechte ramp. Nico werd dood geboren. In die tijd was leven een hel voor Gitana. De zigeuner vervolging was op volle touren in Duitsland. En al snel kwam het bericht dat ook haar stam was opgepakt. Het enige was Gitana nog had was Niclas. Gelukkig was hij er nog altijd voor haar. Na een zware tijd werd het leven weer wat beter. En in 1964 raakte weer zwanger. Ze was nu 38 dus vrij oud voor een moeder. Maar in 1965 beviel ze van een kern bezond dochtertje. En dat was ik dus. Gitana was gelukkiger dan ooit maar toch was er iets. Iets in haar verlangde terug naar het reizen en het trekken. Ze zeggen dat als je eenmaal het zigeunersbloed in je aderen hebt stromen je niet meer kan stoppen. En toen ik een jaar of 18 was gaf ze mij een keuze: Of ik ging mee met haar en Niclas terug naar een ander Sinti kamp. Of ik zou een leven voor mezelf opbouwen hier in Duitsland. Op dat moment kenden ik jullie vader al en wist ik heel goed wat ik wou. Ik heb afscheid van mijn ouders genomen en ben bij hem ingetrokken. Maar ik had nooit beseft dat het afscheid zo zwaar zou zijn. Ik ben een hele tijd deprezief geweest. Jullie vader deed z'n best maar het hulp niet echt. In 1989 kreeg ik jullie en was ik in een klap al mijn zorgen vergeten. Jullie waren weer een rede voor mij om de draad weer op te pakken. Wat er daarna ik gebeurt weten jullie allemaal al. Ooit hoop ik mijn ouders nog terug te zien. Of in ieder geval te weten waar ze begraven liggen. Gitana zou nu 82 moeten zijn en Niclas 85, dus het is mogelijk dat ze er nog zijn. Maar goed..." Simone zwijt even en veegt een traan uit haar oog weg. "Het verklaart wel het één en zeg." mompel ik zacht. "Ja idd en wat een verhaal." zegt Tom. "Maar goed wat ik nou nog steeds niet begrijp, waarom heeft Settela Bill weer genezen?" Op Simone's gezicht verschijnt een lichte glimlach. "Ze had Rhodiola rosea gebruikt hè?" Tom knikt. "Dan is ze er denk ik achter dat Bill haar niks wou doen. Rhodiola rosea is een sterk en zeldzaam kruid dat iedere Roma bij zich draagt. Als je geboren word krijg je het en draag je het de rest van je leven bij je. Het is het waarvolste bezit van een Roma. Je gebruikt het alleen in het uiterste." zegt Simone vol ontzag. "Dus Rhodiola rosea geven is eigenlijk een soort je tweede leven geven?" zeg ik zacht. "Idd." lacht Simone. Ik knik en geeuw. Op dat moment komt er een dokter binnen. "Fijn dat de heer Kaulitz weer bij is. Maar hij heeft nu rust nodig." zegt hij streng. Simone knikt en Veerle, Simone en Tom verlaten de kamer. Nu ben ik helemaal alleen in mijn kamer. Ik denk na over het verhaal dat mijn moeder vertelt heeft en laat het nog eens goed tot de doordringen. Ik sluit mijn ogen en probeer nog wat te slapen.

Ik weet niet hoelang ik slaap maar ik voel na een tijdje een koude wind langs mijn gezicht. Langzaam open ik mijn ogen en zie dat ik niet meer alleen ben. Voor mijn bed staat een gedaante in de schaduw van de nacht...


...
........