Het spook van het theater. *Bill love story* 17

De avond....
*Tom's pov*

Langzaam word ik wakker. Het eerste waar ik aan denk is vanavond. Vanavond is de avond voor Veerle. Vanavond ga ik haar verkering vragen. Ik weet niet wat ik heb de laatste tijd. Maar op een of andere manier is Veerle anders. Ze is niet een meisje dat je zomaar kan krijgen. Ze is een ongrijpbaar iets. Ik loop naar de zaal waar ik het ga voorberijden. Ik heb het helemaal uitgedacht:

Om 17.00 vraag ik of ze naar mijn kamer komt.
Daar hangt dan een briefje op de deur dat binnen iets voor haar ligt.
Binnen ligt dan een jurk. Zelf voor haar gekocht. En ook nog wat make up zooi.
Om 17.30 haal ik haar dan op uit mijn kamer.
En breng haar naar de zaal.
En dan begint de avond.

Ik hoop toch zo dat Veerle het mooi vind. Snel loop ik naar de zaal om nog wat dingetjes klaar te zeten. Als ik een tijdje bezig ben kijk ik op de klok, 17.00 uur al. Snel loop ik naar de kamer van Veerle. Ik klop op de deur. Bijna gelijk gaat de deur open. "Eey Tom." zegt ze lachend. "Uuh...Veerle ik wil je vragen of je misschien over een half uurtje naar mijn kamer wil komen?" mompel ik zenuwachtig. "Uuh...Ja hoor maar waarvoor?" vraagt ze lachend. "Ik...ik heb een verrasing voor je." zeg ik snel. "Nou goed dan. Over een half uur bij jou kamer ik vind het goed hoor." en ze doet de deur weer dicht. Snel loop ik naar me kamer en pak me mooiste shirt en pet die ik bij me heb. Ook pak ik nog het cadeautje dat ik eergister voor haar gekocht heb. En leg de jurk en make up klaar. Dan loop ik naar Bill's kamer toe. Ik stap de kamer binnen. "Eey Bill, kan ik hier even blijven tot 18.00?" "Uuh...ja hoor. Heeft zeker met de verrassing te maken ofso?" vraag hij lachend. Ik knik. Is goed hoor maar ik ben even met iets bezig." zegt hij terwijl hij weer op zijn laptop begint te tikken. "O, wat dan?" vraag ik nieuwsgierig. "Ow niets bijzonders. Een liedje voor een bijzonder persoon." mompelt hij. Wat is er toch met Bill. Sinds we hier in het theater zijn praat hij veel minder en is hij steeds maar bezig met een of andere legende. Eerst dacht ik dat hij het zich verbeelde maar op ons eerste concert heb ik haar ook gezien. "Ow...mag ik het lezen?" vraag ik voorzichtig. "Uhm...ja hoor. Maar ik denk dat je niet veel van zal begrijpen." Ik buig me over het beeldscherm en zie allemaal zinnen in een vreemde taal staan. "Wat is dat?" vraag ik nietbegrijpend. "Het is geschreven in het Romani." zegt Bill lachend als hij mijn verbaasde gezicht ziet. "Romani? Wat is dat nou weer voor een taal?" "Romani is de taal van het Roma volk, de zigeuners." zegt Bill langzaam. "Bill, ga me nou niet vertellen dat je dit voor die Settela hebt geschreven hè." zeg ik zuchtend. "Dan zeg ik het niet. Maar moet jij niet gaan het is 17.58." "O..ja bedankt." "Succes!" roept Bill me nog na. Ik loop snel naar m'n kamer deur toe en klop. Snel doet Veerle open. Daar staat ze dan. In die prachtige jurk. "Tom...ik heb me echt vergist. Je kan wel romantische zijn." zegt ze stralend. "Dank je. Maar als je dit al romantische vind dan vind je de zaal nog mooier." grijns ik. En ik pak haar hand. Ik neem haar mee naar de zaal. Ik doe de deur open en zo komen we in de zaal uit. Het licht is uit en overal staan kaarsen die de zaal verlichten. Op de grond liggen rozenbladjes. En in het midden staat en tafel. Prachtig gedekt met een kandellaar en al die dingen. Ik kijk Veerle aan. "En wat vind je?"

.................
...........