Concert

Het is best een eind rijden en om de tijd te verdoen spelen we een autospelletje.
"Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet. Het is groen en bruin en flitst voorbij." begint Aurora.
"Het flitst voorbij? Wat is nou-"
"Bomen!" roept Orion, blij dat hij ook eens een antwoord op tijd kan raden. "Goed, mijn beurt. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet. Het is geel en heeft vaak een strikje."
"Mijn haar is blond, niet geel." mompel ik.
"Tuuuuuuuuuuuuut, verkeerd antwoord." juicht Aurora, waarop Orion gniffelt.
Wanneer we aankomen, duurt het drie kwartier voor we eindelijk een parkeerplaats gevonden hebben. Bij het uitstappen springt Aurora van het ene op het andere been met een benepen gezicht.
"Moet... plassen!" zegt ze terwijl ze op haar lip bijt.
We gaan aanschuiven en wanneer we na een half uurtje binnen zijn holt Aurora zo snel mogelijk naar het plaatje dat de toiletten aangeeft. Ze rukt de deur open en verdwijnt vliegensvlug in het deurgat. We wachten tot ze klaar is en gaan dan een drankje halen. Het duurt nog wel even voor het concert begint.
Na een tijdje begint Aurora weer heen en weer te huppen.
"Moet je alweer naar de wc?" vraag ik.
"Neeeeee, het concert moet beginnen." zeurt ze als een klein meisje dat een pony wil.
Orion rolt met zijn ogen en drinkt zijn drankje op terwijl hij de kans nog heeft. Wanneer het op is, biedt hij ons beiden een arm aan.
"Dames." zegt hij met een buiging.
Aurora heeft hem natuurlijk al lang vast en ook ik haak mijn arm in de zijne. Dan doet hij iets wat geen van beiden ziet aankomen.
"Weeeeeeee're of the see the wizard!" barst hij spontaan in zingen uit.
Ik moet zo hard lachen dat ik er nauwelijks van kan blijven rechtstaan en de lachbui van Aurora is zo hilarisch dat zowel Orion als ik er dreigen in te blijven. Nu moet ons zusje echt opnieuw naar het toilet en wanneer ze klaar is, besluiten we de zaal binnen te gaan. We hebben sta-plaatsen dus we willen zeker op tijd zijn zodat we alles kunnen zien. Eenmaal aangekomen zijn we best tevreden met ons plaatsje en na nog een half uurtje gepraat en gegekt te hebben wordt de band aangekondigd.
"Mag ik een daaaaverend applaus voooor Nucleaar Liiiightniiiing!"
Het publiek wordt helemaal wild en begint waanzinnig te schreeuwen en te klappen terwijl de muzikanten het podium oplopen. Wanneer de eerste noot weerklinkt, wordt het muisstil gedurende twee seconden. Daarna barst de zaal opnieuw in schreeuwen, gillen, klappen en springen uit. Na enkele liedjes zingt de halve zaal enthousiast mee terwijl de andere helft zich de longen uit het lijf brult. Ik kijk naast me om een paar gekke moves te doen met Aurora. Maar ze staat er niet. Ik kijk achter me en rond me, maar nergens is er een spoor van mijn zusje te bekennen.