Het spook van het theater. *Bill love story* 12

Ver en diep in mijn ziel....
Man wat is dit vreemd! Even alles op een rijtje zeten. Ik pak een schriftje...

Wat weet ik:

- De familie Steinbach heeft ooit in dit theater ondergedoken gezeten.
- Settela Steinbach is een meisje van 17. Ze heeft een prachtige stem en ze af en toe op. En legt telkens een roos op de plek waar ze geweest is.
- In de 2e wereldoorlog is de familie Steinbach ondergedoken. En in 1990 opgepakt.
- Veerle heeft een geheim.
- Settela spreek en schrijft in Romani.

Ik kijk naar het lijsje. Als je het zo ziet staan ziet het er makkelijk uit. Veerle heeft een geheim dus die zal wel weten wat er met Settela is...
Maar ja alof als er wat is Veerle het me gaat vertellen. Waarom zou ze...misschien wil Settela niet eens dat iemand het weet...

Ik kijk op de klok die aan de muur hangt. Het is 1.00. Wat ga de tijd toch snel. Ik leg alles weg en ga in bed liggen. En ik van weer in slaap. Al snel open ik mijn ogen weer. Ik word wakker door de sterke rozen geur. En in me kamer hangt weer die mist. Man wat heb toch...de ene nacht slaap ik bijna de hele nacht. En de andere word ik om het uur wakker. Ik loop naar de spiegel en bekijk mezelf. Ik zie moe uit...die concerten en dan ook nog eens dat misterie het put me uit. Ik kijk weer naar spiegel maar tot mijn schrik zie ik niet mijn spiegelbeeld, maar het meisje! "Settela?" fluister ik ongelovig. Ze knipkt voorzichtig en pakt mijn hand. En trekt me de spiegel door. Ze zingt weer...weer in die taal. Romani bedenk ik ineens. Ze trekt me weer een aantal gangen door. Tot we op een dak uitkomen, het dak van het theater. Ik kijk naar de lucht. Het is een donkere nacht. En er is geen wolkje aan de lucht. De hemel is bezaait met duizende sterren en de volle maan verlicht mij en Settela. Nog steeds zingt ze het is als of de stem iets in me naar boven roept. Iets dat diep in me zit. Ik luister naar haar stem en langzaam...heel langzaam begin ik de woorden te verstaan. Het is als of ik mezelf opnieuw leer kennen. Ergens ver weg. Vreemd en weggestopt van binne voel ik dat deze taal bij me hoort. Iets in me herkent haar. Haar stem en haar ogen...

ps. foto = het meisje. Dit is de duidelijkste foto die k van haar heb Tot nu toe.
pps. Zet please een reatie

............
............