Het spook van het theater. *Bill love story* 10

Het meisje met de stem van puur goud.....
Maar dan... van uit het niets...Die stem weer. De stem van het meisje,de legende. Die stem is zou prachtig zo helder. Maar toch ook gewoon mooi. Ze zingt. Maar niet in het Duits nee in een onverstaanbare taal. Het klinkt prachtig. Ook al versta ik niets van de woorden. Maar ik had die stem toch verbeeld? Ik kijk Tom aan. Hij hoort de stem ook dat zie ik aan zijn verbijsterde gezicht. Hij had het als er iets onverwachts gebeurt tijdens een concert. De fans horen het ook. Maar ze vinden het helemaal niet erg ofzo. Ze zijn allemaal stil. Die stem vinden ze blijkbaar ze mooi dat niemand er doorheen wil schreeuwen. Ik zing met de stem mee. Het lijkt wel of onze stemmen en strijd voeren en uiteindelijk in elkaar op gaan. Net als ik in de muziek opga. Even is er niets anders dan ik en de stem. Mijn ogen zoeken de stijgers boven het podium af naar het meisje. En als ik het bijna heb opgegeven zie ik gaan staan. Dat knappe gezichte, en deze keer draagt ze geen jurk maar een soort gympak. Het is paars met zwart en het is helemaal van stof. Zelf is zij ook zo te zien helemaal in de muziek opgegaan. Maar zodra ze mij ziet kijken schrikt ze op. We kijken elkaar aan. En in een fractie van een seconde zie ik haar lenig over het hekwerk naar een deur springen en is ze verdwenen. Ik voel een sterke drang om achter haar aan te gaan maar ik weet dat dat niet handig zou zijn. De fans zijn hier voor jou. Dus moet je ze wel een goed concert geven. Nog een keer kijk ik naar de deur waar ze is verdwenen en dan speel ik weer verder. De liedjes gaan goed, en het eerste concert is goed geslaagt maar...met me gedachten ben ik er totaal niet bij. Ik ben echt in de war. dat meisje...iedereen hoorde haar. Je hebt haar niet verbeeld ze bestaat! Zou zij misschien die Settela zijn? Ik gedachten loop ik te kleedkamer uit. In een rechte straal naar mijn kamer. "Bill, waar ga je heen?" hoor ik Georg me na roepen. "Laat hem maar even." hoor ik Tom nog vaag tegen Georg zeggen. Ik loop naar mijn kamer. En kijk naar mijn bureau. Gelijk zie ik dat er iets weg is....

...............
........