Het spook van het theater. *Bill love story* 5

Veerle er is toch wel iets vreemd aan haar....
Net als ik me laatste broodje naar binnen heb gepropt, komt er een vrouw binnen lopen. Ze draagt "Ik kom jullie kleding uitzoeken." zegt ze. Ze heeft een zwaar accent. Maar ik kan het zo 123 niet plaatsen. "Is goed hoor. Bill is net klaar." zegt Tom charmant. O help die denkt dat hij weer eens een prooi heeft gevonden. Denk ik lachend. "Mooi, dan kan ik beginnen...Aan welke kleur zaten jullie te denken?" zegt ze zonder veder nog aandacht aan Tom te schenken. Een meid die eindelijk is niet gelijk valt voor die versiertrucjes van Tom, denk ik lachend. "Uuuhm, wij dachten aan paars ofso." zegt Gustav voorzichtig. "Oké dat is een goed keuze. En volgens mij is wat anders hè." zegt ze vrolijk. "Ja, maar hoe weet jij dat?" vraagt George lachend. "Ach ik luister ook muziek hoor. En soms kijk ik zelf tv vanuit deze grot hier." zegt ze lachend. "Fan dus." zegt Tom grijnzend. "Mwa jullie zijn goed dat is waar. Maar niet echt mijn style en ja... Ik hou eigenlijk ook niet echt van zo'n arogant type die denkt dat ieder meisje nu hij beroemd is plotseling voor hem valt." zegt ze gladjes. En kijkt de Tom liefjes aan. Ik moet er wel een beetje om lachen. Het is een beetje de manier waarop Tom van zich afbijt en nou maakt hij het zelf is mee. Voor zover ik weet zijn er niet veel meisjes zo direct tegen Tom geweest. "Ow...En wat is jou style dan?" zegt Tom die zichzelf weer probeert te herstellen. "Hiphop eigenlijk." zegt ze nonchalant. Tom's ogen staan weer helemaal op scherp. Ik denk dat Tom dit meisje niet zomaar laat gaan. Ze is een uitdaaging voor hem. En ze is ook nog eens zin smaak. Tom kijkt haar scherp aan. En zij...zij kijkt uitdagend terug. "Bill... laten we maar eens met jou beginnen." zegt ze dan opeens. "Is goed..." en ik kijk haar vragend aan. "Ik heet Veerle." zeg ze snel. "Veerle. Bijzondere naam." zegt Tom grijnzend. "Ja, dat is hij inderdaad. Het betekent reizende strijdster." zegt ze en ze kijkt Tom nu scherp aan. "Kom je..." zeg ze tegen me en ze loopt al richting de deur. Naar mijn kamer. Daar begint ze al gelijk mijn hele kast door te spitten. Uiteindelijk haalt ze er een donkere spijker broek met een paars shirt uit. "Dit is set één, goed?" zegt ze lief. "Ik vind het goed hoor." zeg ik een beetje afwezig. "Het zal me wel helemaal niks aangaan hoor. Maare zit jeo ver na te denken? Je bent er niet echt bij." "O noue... Weet jij iets over die legende?" vraag ik dan toch. Gelijk staat haar gezicht strak. "Legende?" vraagt ze kortaf. "Ja die van dat meisje...spook achtig van het theater." "Aha, heb je iets gezien?" vraagt ze voorzichtig. "Nou ja twee keer. En ik heb gisteravond over haar gedroomt." zeg ik zonder er bij na te denken. Het Veerle's gezicht betrekt. "Uhm, ik...ik moet ergens heen. Kunnen jij en de jongens het veder zelf af, denk je?" " Ja hoor." zeg ik verbaast. En nog voor ik ben uitgepraat is Veerle de kamer al uit gevlogen. Wat vreemd dat ze zomaar weg moest denk ik....

ps. Veerle = is meisje op plaatje

/////////////
///////////////