Hoofdstuk 41

Ze zat met haar lange donker-donkerbruine haar los over haar schouders met armen over elkaar naar ons te kijken. Met een grote grijns. 'Oh..Felicia..!' Ik wilde uit de fontein stappen maar in mijn gehaastheid om eruit te stappen, struikelde ik. En zo viel ik achterwaarts met mijn kont terug ik het water. William en Felicia konden niet stoppen met lachen. 'Hé, stop nou.' mompelde ik verlegen en stapte met een rood gezicht over de rand van de fontein tot ik voor Felicia kwam te staan. Een rood gezicht omdat ik gevallen was en me schaamde. En omdat ze me hier betrapte met William. 'Maar nu weet ik dus dat je al druk bezig bent en ik je niet moet bellen.' ze lachte ondeugend naar me. En ik vroeg me af hoe ze het dùrfde zeggen. 'O, jullie mogen best afspreken.' William kwam de fontein ook uit. 'Niet met mij rekening houden.' 'Dankje, en-' ze keek me aan. 'He, stel je me niet voor? En hem aan mij?' Ik zuchtte. Dus ook dat.. Dacht ze dat ik en hem? Mocht ik dromen. 'William, dit is Felicia, en hele goede vriendin van me. En Felicia, dit is William.' 'Leuk om kennis te maken, William!' Hoewel ik dacht dat ze hem een knuffel ging geven, bleef ze mooi op haar plaats staan. 'Hoi.' William lachtte even naar haar en ging dan op een droog stukje van de rand van de fontein zitten. Een stukje rand dat we nog niet nat hadden gemaakt. 'Eu, William?' Felicia keek hem vragend aan. Ik kon wel door de grond zakken. 'Ja?' vroeg hij en droogde zachtjes in de zon. 'Kan ik Lauryn even lenen?' ze glimlachte. 'Ik moet haar even wat zeggen.' Hij leek verbaasd dat ze toestemming vroeg en ik, ik schaamde me. Wat moest hij wel niet denken? 'Oh, ja. Tuurlijk. Ik wacht hier wel.' 'Dankje.' Ze sleurde me mee en toen we buiten zijn gehoorsafstand stonden, legde ze haar beide handen op mijn schouders. 'Lauryn. Dat is een van de jongens die we zagen toen we aan het dansen waren hier.' Ik knikte. 'Diegene die jij leuk vond.' 'Ik-he!' 'Dat was vrij duidelijk, Laur.' Ik wendde mijn gezicht af. Waarom moest ze alles over mijn leven weten als ik me alleen al in het gezelschap van een jongen vertoonde? 'Waarom sms je het nieuws niet? Oké, niet bellen kan ik dan wel begrijpen maar..' 'Wow.' Ik keek haar niet-begrijpend aan. 'Hoe kan ik nu nieuws smsen als ik zelf niet weet wat het nieuws is?' 'Dat je een nieuw vriendje hebt, haalloooo.' ze waaide met haar hand voor mijn gezicht. 'Jezus, jij bent ver heen.' 'Felicia, nee!' ik zette een stap achteruit. 'Hij is mijn vriendje niet! Dat had ik heus wel laten weten.' 'Wat is hij dan wel?' 'Een vriend.' 'Ah.' ze had moet met haar lach inhouden. 'Oké dan.' En ze huppelde terug naar William en ik volgde als een puppy met hangende oortjes. 'Wel, ik ga maar eens. Dag William.' en dan draaide ze zich naar mij. 'Dag Lauryn. En het me laten weten als je nieuws hebt, hoor je me?' en wandelde rustig verder. 'En wat nu?' William lachte en zijn kleren plakten aan zijn lichaam. 'Ik ben kloddernat.' 'Hmhm, ik ook.' en ik begon het kouder te krijgen. 'Ik hoop voor jou dat je meer kleren hebt?' 'Een paar meer.' 'Dan gaan we ons douchen - ik bedoel: jouw keuze en droge kleren aandoen. Dat is hetbeste.' En we gingen naar mijn appartementje waar we halfbevroren aankwamen. Terwijl William in de douche zat, deed ik een droge trui en jogging aan en ging in de sofa zitten.