Firework

Wanneer ik weer een beetje mens ben, ga ik boven kijken of Aurora al klaar is.
"Aurie?" zacht klop ik op haar deur. Ik schrik me rot als de deur openvliegt en ik naar binnen wordt getrokken. Voor me staat mijn zusje in haar blauwe mantel.
"Hoe vind je 'm?" vraagt ze met een brede glimlach.
"Hij staat je goed." geef ik eerlijk toe.
"Je bedoelt: hij staat jou beter dan mij, Aurie." plaagt ze.
"Jaja, wat jij wil. Kom op ijdeltuit, we moeten vertrekken." ik por haar even in de zij en bijna draait het uit op een kietelgevecht. Gelukkig komt Orion kijken waar we blijven. We gaan met z'n drieën in het midden van de kamer staan en samen met Orion haal ik m'n toverstok uit. We richten hem beiden naar boven en tellen af.
"3-2-1- Magici!"
De kamer begint rond ons te tollen en lijkt een wervelwind te vormen. Wanneer zijn snelheid afneemt, belanden we langzaam maar zeker op de meeste magische plaats ter wereld.
" Oh mijn god, dat meen je niet," brengt Aurora cynisch uit "Stonehenge? Cliché!" haar lippen vertrekken tot een pruilmondje.
Verbaasd kijken Orion en ik elkaar aan.
"Wat had je dan verwacht? Elfjes en centauren?" kijkt hij haar strak aan.
"Geen centauren." mompelt ze, bijna onhoorbaar, binnensmonds.
"Ga maar voorop." met een duw in haar rug brengt hij haar voor ons op gang. Ze houdt een stevige pas en loopt de hele tijd te mompelen. Orion schudt zijn hoofd. Ik weet wat hij denkt. Ze is naïef, zo overheerlijk naïef. We zijn al een heel eind achterop als Aurora plots blijft staan. We kijken dezelfde richting uit als haar en nog voor we haar kunnen tegenhouden heeft ze het op een rennen gezet.
"Lucian!" roept ze uitbundig. Voor de oude Druïde het in de gaten heeft, vliegt ze hem om de nek en omhelst hem innig. Opeens lijkt ze te beseffen dat dit niet het gepaste gedrag is in het bijzijn van de Raad en laat los waarop ze wat ongemakkelijk een onzichtbaar pluisje van haar gewaad afveegt. Ik giechel en krijg onmiddellijk een elleboog van Orion.
"Aurora," glimlacht de oude man, achter zijn rug vandaan haalt hij een toverstokje tevoorschijn. Met een zwaaiende beweging overhandigt hij die aan ons zusje. Alsof het een diamant is van onschatbare waarde, of een kinderherinnering teruggevonden in een stoffige doos neemt ze hem secuur aan. Ze knielt en laat de Ouderen de spreuk van zegen uitspreken. Wanneer het ritueel bijna voltooid is, is de schemering van weleer overgegaan in nacht. Orion en ik worden in de kring uitgenodigd. We leggen beiden de hand op een schouder van Aurora. Het is tijd voor haar eerste spreuk. Een duivels lachje verschijnt op haar gezicht.
Ze richt haar stok hoog de lucht in en laat iedereen nog even in spanning voor ze de spreuk uitspreekt.
"Ignis!" roept ze uit volle borst.
Een kleine straal licht schiet haar stok uit en komt aan de hemel tot explosie.
"Vuurwerk, alsof ik ook iets serieus kon verwachten." moppert Orion.
Maar na een moment van verbazing en teleurstelling, kan iedereen genieten van het door Aurora gecreëerde lichtfestijn.