1.1

‘ben je alleen gekomen?’ overbodige vraag, ik wist dat ze hier alleen was. Ik zou het gehoord hebben moest er iemand bij haar zijn
‘Ja, ik ben alleen.’ haar stem sloeg over. Ze vond het eng om tegen iemand te praten die ze niet zag. Vooral als die iemand zo sterk en snel is dat die je kan vermoorden voor je het door hebt.
‘Dat is erg... moedig van je’ mijn stem klonk sterk en zelfverzekerd. Ze galmde door de nacht.
‘Hmm... ik heb hier de dingen die je wou, zal ik ze hier leggen of –‘ ik onderbrak haar zin.
‘Ik kom ze wel halen.’ zei ik. Het viel me op dat ze wel erg voorzichtig was, bang om me kwaad te maken.
Ik zette een stap vooruit. Onder me kraakten de bladeren. Ze draaide zich om naar het geluid. Soepel en elegant kwam ik tussen de bomen vandaan. Toen ze me zag was het enige wat ik van haar gezicht kon aflezen verbazing. Ik grijnsde. Ze verwachtte waarschijnlijk een oude heks.
‘Zijn dit de documenten die ik gevraagd had?’
Ik stond ondertussen voor haar.
‘Ja.’ ze overhandigde me een stapel papieren die ik aannam.
‘Heb je een verhaal?’ vroeg ik toen ik de papieren veilig had opgeborgen in mijn schoudertas.
‘Ja.’
‘Ik luister.’
‘Oké, jij bent mijn nicht. Je woonde in Europa maar je ouders zijn gestorven dus kom je hier wonen, in je geboorte dorp.’ de zenuwen doorklonken in haar stem.
‘ Gaat je broertje niet voor problemen zorgen?’
Ze keek me verward aan maar herstelde zich.
‘Nee, alles is geregeld. Morgen stel ik je voor als mijn nicht aan –‘
‘ ... aan Damon en Stefan Salvatore?’ onderbrak ik haar weer.
‘Hoe weet je dat?’ haar ogen vernauwden zich tot kleine spleetjes.
‘Lieve Elena, als je het spel wil spelen, moet je de spelers kennen.’ ik liep traag om haar heen, terwijl zij meedraaide zodat ze me niet uit het oog verloor. Alsof het iets uitmaakte, ik kon haar vermoorden met mijn twee handen om m’n rug. Maar dat deed ik niet. In plaats daarvan ging ik verder met het gesprek.
‘Hoe dan ook, waar kan ik slapen?’
‘Ik heb een huis gehuurd. Het ligt redelijk afgelegen, zoals u had gevraagd.’
‘Oké. Ik hoop dat ik kan rekenen op uw discretie, juffrouw Gilbert. Het is belangrijk dat mijn ware identiteit zolang mogelijk verborgen blijft.’
‘Zeker, mevrouw.’
‘Goed.’ ik stond voor haar en ging met mijn vingers door het haar dat over haar rechter schouder gedrapeerd lag.
‘Dan zie ik u morgen. Doe geen domme dingen, Elena.’
Na deze waarschuwing verdween ik. Ik rende terug naar mijn auto en kwam tot het besef dat ik, Livina Rosalia Amélie Adonis vanaf nu door het leven zou gaan als Ella Gilbert.