28-kitten

Ik keek tevreden toe hoe Roselynn bij mijn dolfijn zat. In bikini dan nog wel, echt in het water. Die dolfijn was een echte chickcatcher, en dat was leuk. Iedereen zat wat in het zonlicht, behalve William die tevergeefs zijn eigen dier zat te zoeken. Hij zat elk hoekje te checken, die stomme Brit. En Nicolas en Gill hadden zelfs medelijden met hem. Waarom? Opeens voelde ik een harde stekende pijn door mijn short en schreeuwde het uit. 'GODVERDOMME, AUW!' En begon rond te huppelen van de pijn. Maar die ging niet weg, het leek wel of er iets rossig in mijn been zat. 'Will, kijk!' Gill, Aphrodite dus, wees naar het rossige spul op mijn been. 'Een katje!' Williams ogen lichtten helemaal op en hij stormde op me af. Ik deinsde achteruit want ik dacht dat hij van enthousiasme me omver ging lopen. Maar hij stopte net op tijd en rukte het katje van mijn been (Ja, nagels en al.) en hield het stevig in zijn armen. Ik vloog een meter in de lucht en begon zo luid mogelijk te vloeken. Het bloedde, echt, het bloedde gewoon! Ik haatte hem! 'Godverdomme, stom mormel!' 'Rustig, Jake.' Nicolas keek me beschuldigend aan. 'Het is niet zijn schuld.' deed Lauryn, de oudste er een schepje bovenop. Oh jippie, nu vond iedereen hem leuk? Zelfs als die domme schoen altijd op iedereen vliegt? Behalve John dan. Oh, wat was het geweldig dat hij hem in elkaar had geslagen. 'Hoe schattig.' Gill keek met een grote smile naar het katje. 'O, wat een schatje!' Roselynn klom uit het 'zwembad' en keek ernaar. Nog een tegenslager. 'Ja.' Hij keek trots. En zo ging de avond door. Beestjes, beestjes, allemaal beestjes. Iedereen was zo druk met zijn dier bezig, dat we de rest niet opmerkten. En dan gingen we slapen. Zonder ik met iemand geflirt had die wel met me in bed wilde duiken. Of gewoon zoenen. Damned.