Stereo Skyline- Tongue tied

Could call it a dream,
Well you are my dream girl
Since you first came around and talked to me.
But my words got choked up, wish I would've spoke up
But now you and me are only make believe.

Ik pak mijn boeken, en sluit de deur van mijn kluisje. Weer een rampzalig uur wiskunde, alleen in een lokaal vol stomme kakwijven en stoere rugbyers. Ik zucht, en kijk afwezig wat om me heen, totdat ik opeens iets glads onder mijn voet voel, en onderuit glijd.
‘O mijn god! Sorry,’ hoor ik naast me op de grond. Een meisje met lang bruin haar zit op de grond, en kijkt me geschrokken aan, terwijl ze met een hand haar neus dicht knijpt. Ik sta op, en kijk naar de oorzaak van mijn val, een wiskunde boek. Hoe ironisch.
‘Sorry, ik liep tegen een deur aan, en toen vielen mijn boeken… en toen… en toen…’
Ze staat op, en begint zenuwachtig haar boeken op te rapen. Ik pak het wiskunde boek van de grond, en geeft die samen met een zakdoek aan haar.
‘Gaat het?’ zeg ik voorzichtig. Het meisje lacht, ‘Sorry, ik kan soms zo lomp doen…’ zucht ze en ze kijkt me schuldig aan. Ik glimlach, want ik weet even niks te zeggen.
‘By the way, ik ben Corry,’ zegt het meisje, en ze wil me een bebloede hand geven. Ik kijk ernaar en ze volgt mijn blik. ‘Oja, sorry,’ stamelt ze, en ze probeert met de zakdoek het opgedroogde bloed van haar handen af te vegen. Ik bekijk haar van top tot teen, ze is eigenlijk best leuk… Corry kijkt opeens op, en kijkt me vragend aan. Ik verander mijn begerende grijns snel in een bescheiden glimlachje, Corry lacht weer.
‘Ik denk dat ik weer eens naar mijn lokaal moet…’ zegt ze stilletjes. Ze draait zich om en begint te lopen, abrupt blijft ze stil staan, en draait ze zich snel weer op, ‘ O ja…Dankje... eehm..’
‘K...v…n’ ik probeer mijn naam te zeggen, maar er komt alleen maar gerommel uit mijn keel. Ze kijkt me nog even aan, in de hoop dat het me toch nog lukt mijn naam uit te spreken, maar uiteindelijk geeft ze de moed op, en draait ze zich weer om, ‘We zien ons… K,’ lacht ze, en ze verdwijnt op de trappen.
‘Jaaa,’ fluister ik haar nog na.
Na een tijdje naar de lege trappen te hebben gestaard, schrik ik wakker uit mijn droom, shit ik moet ook maar eens naar de les! Ik draai me ook om, en begin naar mijn lokaal te lopen. Wat was dat toch net voor iets? Ik kon niet eens meer mijn eigen naam zeggen, niet eens ermee instemmen dat ik haar weer zou willen zien. Ik open de deur van het wiskunde lokaal, en loop naar mijn plek.
‘Meneer Bard, waarom ben jij zo laat?’ zegt meneer Smith kwaad. De rugby jongens lachen, en de populaire meiden beginnen tegen elkaar te fluisteren. Ik haal nonchalant mijn schouders op, geen zin om te praten. Ik loop naar mijn plek.
‘Yo Kevin, waar kom jij zo laat vandaan,’ zegt Brian, mijn enige spreekobject in deze klas.
‘Tjsa, een klein oponthoud in de gang,’ zeg ik terwijl ik zonder dat ik het wil, begin te blozen.
‘Dit gaat natuurlijk over een meisje,’ zucht Brian die me alweer helemaal doorheeft.
‘Misschien,’ stamel ik.

So now it's a new day, better get outta my way
Gotta make you understand my master plan.
I'm gonna practice my words, all my nouns and verbs
Anything I could do to get through to you.


Vandaag ga ik met haar praten, misschien zelfs mee uit vragen, denk ik zelfverzekerd als ik mijn favoriete jasje aantrek. Er wordt buiten getoeterd, ik pak mijn schooltas en loop naar de auto van Rob. Ik open het achterportier en ga naast Brian zitten.
‘Ik heb wat opgezocht over die Corry van je…’
‘Ook goede morgen Brian,’ zeg ik.
‘Sjjt er is geen tijd te verliezen!’ zegt hij en hij ratelt weer verder.
‘Ze heeft kluisjesnummer 553, doet op maandag en donderdag mee aan de pingpongclub van school, en heeft een vakkenpakket met; Wiskunde B, Natuurkunde, Scheikunde, en al die andere moeilijke dingen,’ zegt hij.
‘En hoe weet jij dat allemaal?’ zeg ik ongelovig.
‘Nou Lisa van aardrijkskunde, is een vriendin van Selma die bevriend is met Janette, die dan weer bevriend is met Corry, en aangezien je een goede vriend bent, wil ik je niet ongeïnformeerd naar haar toe sturen,’ zegt hij met een knipoog.
‘Als je nu toch geen woord meer over je lippen kan brengen weet ik het ook niet meer,’ zegt Rob vanachter het stuur.
‘Je gaat dadelijk gewoon naar haar kluisje toe, en dan begin je te praten als je nog nooit gepraat hebt,’ zegt Brian, en geeft me een aanmoedigend klopje op mijn schouder. Ik lach. Wat een vrienden heb ik.... Rob rijdt de parkeerplaats van school op, en zet zijn kleine toyota tussen twee hummers in.
‘Waarom moet je jouw stomme auto altijd tussen van die mooie inzetten?’ zegt Clayton geïrriteerd.
‘Hallo, mijn toyota moet toch tussen wat auto’s van zijn stand staan,’ zegt Rob.
‘By the way, je kan ook lopend naar school,’ lacht Brian. Clayton rolt met zijn ogen, en we stappen uit de auto.
‘Zo, al een openingszin bedacht?’ zegt Rob. Ik kijk hem geschrokken aan, ‘Nee…’
‘Ik zou iets doen van, “hé schatje, is het nou zo warm, of komt dat omdat jij naast me staat,” zegt Brian overdreven, terwijl hij met zijn hand wappert. Ik kijk hem aan en schudt zuchtend met mijn hoofd.
‘Of: Zijn het mijn ogen, of is het jouw schoonheid die mij verblind,’ zegt Rob, en de twee jongens lachen, terwijl ze allemaal gekke handgebaren naar elkaar maken, en arm in arm de school inlopen.
‘Geeks,’ fluistert Clayton, en we lachen.
‘Hallo…eeh… Jongen…eeh K?!’ hoor ik opeens achter me. Het meisje met de lange bruine haren en grote blauwe ogen komt naar me toe gerend. Brian en Rob stoppen met huppelen en komen bij ons staan.
‘Nou, ik had je zakdoek nog…’ zegt Corry, en ze geeft me (gelukkig) een schone zakdoek.
‘Gewassen en gestreken,’ lacht ze. Ik kijk haar glimlachend aan.
‘Bedddd….aann…kkt….’ stamel ik, de zenuwen razen weer door mijn lijf, en slaan weer over op mijn stembanden.
‘Wat onze lieftallige vriend eigenlijk wil zeggen, is dat hij wel eens een keertje met je wilt afspreken,’ zegt Brian die de situatie, zoals gewoonlijk, al weer helemaal door heeft.
Corry kijkt me vragend aan.
‘eeh…Ja…’ zeg ik schor, terwijl ik mijn wangen voel kleuren. Corry lacht, en pakt zonder te vragen mijn telefoon uit mijn zak, en begint haar nummer in te toetsen, ‘bel me maar,’ zegt ze lachend. Ietsje verderop lopen haar vriendinnen, die haar allemaal hoopvolle blikken zenden. Corry kijkt om, ‘oh, daar zijn mijn vriendinnen, ik ga. Bel me maar, mijn telefoon staat aan,’ zegt ze vrolijk. Ze loopt met lichte tred naar haar vriendinnen, en de meiden betreden het schoolgebouw.
‘Als jullie iets hebben, mag je me best voorstellen aan die vriendinnen,’ kwijlt Rob.
‘Nou, dan moet hij eerst eens iets meer tegen haar durven te zeggen dan uuuhhmm,’ zegt Brian, die afkeurend met zijn hoofd schudt. Ik ga zenuwachtig met mijn hand door mijn haar, en kijk naar haar nummer op het beeldscherm van mijn telefoon.
‘Je mag me wel bedanken voor dat nummer,’ knipoogt Brian.
‘Nou, bedankt.’
De bel gaat, en we lopen allemaal de school in.
‘Dude, wanneer ga je haar eigenlijk bellen?’ zegt Rob die samen met mij bij Geschiedenis zit.
‘Ik weet het eigenlijk niet…’ zucht ik, ‘ik durf niet eens in het echt tegen haar te praten…’
‘Ach, aan de telefoon is alles makkelijker,’ moedigt hij me aan, ‘Weet je wat, wij komen gewoon vanavond naar je toe, en dan bel jij haar, en dan zijn wij erbij als aanmoediging,’ lacht hij.
‘Nou ik weet het nog…’
‘Oké afgesproken!’

I'm gonna make you mine,
No matter rain or shine
I just need some time.

‘Oké, ik bel haar en vraag haar of ze donderdag middag een ijsje met mij wil gaan eten,’ zeg ik en ik adem diep in. We zitten in de kelder, de plek waar we altijd repeteren met de band, maar deze avond heeft Brian de donkere ruimte gekroond tot koppel-room.
‘En hoe laat ging je met haar afspreken?’ vraagt Rob. Oja, de tijd…
‘Twaalf uur?’ zeg ik, de jongens knikken.
‘Oké, om je van je tongue tightness af te helpen,’ zegt Brian en hij haalt zijn telefoon uit zijn zak en zwaait ermee in de lucht, ‘een oefentelefoontje.’
‘Tring Tring,’ zegt Rob en hij pakt mijn telefoon uit mijn zak.
‘Dude, kijk wie daar nou weer belt, het is Corry,’ zegt Clayton geacteerd, en hij geeft me de telefoon.
‘Hey Kevin, het is Corry,’ zegt Brian met een overdreven meisjesstem.
‘Jongens, serieus…’ zeg ik geïrriteerd door de telefoon.
‘Kev, je praat hier wel met een meisje, hè!’ schreeuwt Brian kwaad tegen zijn telefoon.
‘Oké…’ zucht ik.
‘Hé Corry, hoe gaat het?’ zeg ik.
‘Ja geweldig, en met jou,’ zegt Brian, nog steeds helemaal in zijn rol.
‘Nou, ik wilde vragen of je donderdag om twaalf uur met mij een ijsje zou willen eten?’ zeg ik, rollend met mijn ogen. Brian slaakt een gilletje, ‘Ja tuurlijk!’ schreeuwt hij, ‘Haal je me op?’
‘Eh, ja…’
‘Joepie!’ en Brian duwt zogenaamd zijn telefoon uit. Ik leg mijn telefoon op het tafeltje.
‘Nou, dat ging toch perfect,’ zegt Clayton. Ik lach, toch wel trots dat ik nu niet gestotterd heb.
Het kan nu toch niet meer mis gaan?

(Talking)
["Dude, seriously you should give her a call."
"Don't call her, don't call."
"It's ringing"
"Hello?... Hello?"
"Um..."
"This is not funny... Okay you know what, I'm hanging up now."]

‘Oké, dan komt nu het moment van de waarheid,’ zegt Rob, en hij overhandigt me plechtig mijn mobiel.
‘Het is erop of eronder…’ zegt Clayton.
Ik adem nog een keer diep in en uit, en toets Corrys nummer in.
‘Hallo?’ hoor ik aan de andere kant van de lijn.
‘Ehh…. Hoi… eehh…’ begin ik weer te stotteren, ik kijk angstig om me heen, zoekend naar woorden die ik niet kan vinden.
‘Hallo? Is daar iemand? Met wie spreek ik?’ zegt Corry.
‘Eehhmm…. Eehhmmm,’ stotter ik.
‘Jaaaa, ik ben Johnny Peer, en jij hebt net zogenaamd een reis gewonnen!’ Roept Brian opeens door het gesprek heen. Corry zucht en legt op.
‘Johnny Peer?’ lacht Rob.
‘Ja sorry, maar Brian was natuurlijk weer eens tongue tied…’ zegt Brian, en hij kijkt met een beschuldigende blik aan.
‘Sorry,’ zeg ik, helemaal ontdaan van mijn mislukte actie. De jongens zuchten in koor, en kijken me ongelovig aan.
‘We hadden het nog geoefend!’ zegt Brian, ‘Heb ik me voor niets als een meisje gedragen…’
‘Oh, poor you,’ zegt Clayton, en hij maakt een pruillipje naar Brian.
‘Hoe ga je dit nu eigenlijk oplossen?’ zegt Rob. Ik kijk het groepje rond, die nu wachten op het verlossende antwoord.
‘Morgen is er weer een dag…’ zucht ik.

Knees weak, can't speak
I'm just stu-stuck on repeat.
I'm thinking 'bout her 8 days a weeks it's not enough for me.


‘Dus je gaat vandaag met haar praten?’ zegt Clayton, als we samen naar Corrys kluisje lopen.
Ik knik zelfverzekerd, het moet en zal me dit keer lukken!
‘En wat nou als je weer last krijgt van je probleempje?’
‘Ik heb het gisteravond en vanmorgen nog allemaal voor de spiegel geoefend, ik weet precies wat ik ga zeggen,’ zeg ik zelfverzekerd.
‘Nou succes, want daar komt ze,’ zegt Clayton en hij wijst stiekem met een duim in de richting van Corry.
‘Doei,’ zegt hij nog, en hij maakt zich zo snel mogelijk uit de voeten.
‘Hey Kevin, wat doe jij hier bij mijn kluisje,’ lacht Corry.
‘Nou…. Eehhhmmm…. Ik…,’ mijn knieën beginnen te knikken. God, dit is nog erger dan dat telefoongesprek van gister.
‘Jaaa…?’ zegt Corry ongeduldig.
‘Nou… ik… eehhm… wilde… dus…ja…even….praten?’ stamel ik.
‘Oh, waarover dan?’ zegt Corry koeltjes.
‘Nou…uuhmmm…tsjaa…’
‘Weet je wat me gisteren is overkomen,’ onderbreekt Corry opeens mijn gestamel, ik kijk haar nieuwsgierig aan.
‘Nou, ik werd dus gebeld door een of andere Johnny Peer… Op jouw nummer,’ zegt ze bedenkelijk.
‘Maar…Maar… je hebt mijn nummer toch helemaal niet?’ Brabbel ik.
‘Ik heb mijn nummer in jouw telefoon gezet, en snel even gekeken wat jouw nummer is… fotografisch geheugen… weet je,’ zegt ze, en ze lacht. Ik glimlach zenuwachtig naar haar.
‘Nou, dat was dus Brian. In een poging mij een date te bezorgen,’ flap ik er opeens uit, ik sla snel een hand voor mijn mond, maar gelukkig lacht Corry nog.
‘Dus jij belde me gisteren om een date te regelen, en toen viel Brian aka Johnny Peer in omdat…?’ zegt Corry, en ze maakt rondjes met haar handen.
‘Nou… omdat ik…. niet echt met je durf te praten…omdat…ik je misschien…wel….l..l..l..euk…vvvv…ind…’ stamel ik.
‘Oh, wat leuk! Ik weet opeens niet meer wat ik wil zeggen…’ lacht Corry, en ze krijgt blosjes op haar wangen.
‘Zeg maar gewoon ja,’ zeg ik.
‘Ja, op wat?’
‘Of je donderdag met mij uit wil.’
‘Is een “Duh” ook goed?’
‘Duh.’


Einde!