26-pets

'Caty, wordt wakker...alsjeblieft?' 'Hmmm.' ik draaide me om en droomde lekker verder over Sebastiaan en Botje. 'Wakker worden..' de stem klonk zacht in mijn oor, maar ik negeerde ze weer.
En dan voelde ik twee armen om me heen en ik werd opgetild. 'Waar gaan we heen?' murmelde ik. 'Ik weet het niet.'
Ik opende mijn ogen en keek recht in die van Felicia. 'Felicia!' riep ik vrolijk uit en de slaap was meteen verdwenen. Ze liep met mij in haar armen een kamer in die ik herkende als de kamer waar de lieve vrouw me eerst had achtergelaten, en het was er vol met dieren!
Ik piepte vrolijk en murwde me uit Felicia's armen.
Een klein bruin hoopje, met lichte witte stipjes kwam wat onhandig overeind en huppelde vrolijk, na drie keer omgevallen te zijn, naar me toe. Mijn oogjes werden groot toen ik mijn favoriete tv-ster erin herkende. 'Bambi!!' gilde ik en ik vloog om zijn nek, waarop het jonge hertje weer omviel.
'Bambi...' herhaalde het diertje plots. Met ogen als schoteltjes keek ik naar Felicia en Gill, die enkel lachen. 'Hoorden jullie dat ook?' vroeg ik met een klein stemmetje. 'Wat moesten we horen, lieverd?' vroeg Gill lief.
'Hij kan praten...' murmelde ik. De twee keken me verbaasd aan en keken dan naar elkaar. 'Dat moet je je toch verbeeld hebben, hoor...'
Ik keek weer naar het hertje, dat me verwachtingsvol aankeek. 'Bambi!' herhaalde het weer. 'Ik hoorde het toch echt, hoor, hij zei het weer!' hield ik vol.
'Oh!' zei de enge man met de fles van gisteren. 'Dat mormel kan met de beestjes praten. De echte Artemis kon dat ook.' 'Ik ben geen mormel!' riep ik boos tegen hem uit en sloeg mijn armen koppig over elkaar, waarop de zatlap theatraal met zijn ogen draaide.
'Als jij nog een keer zo'n grote mond tegen haar opentrekt, ga je het berouwen!' schreeuwde Gill kwaad tegen hem.
Dionysus vertrok. 'Plezier met de huisdieren, jullie zullen wel zien het welke van wie is!'