24-guetta

En eindelijk, na die hele dag voelde ik me op mijn gemak. Ik had mijn kamer gevonden, in dezelfde staat als hij thuis was. Mijn gitaar, keyboard en alles stond er. En ik was weer muziek aan het maken, met mijn koptelefoon om mijn hoofd. Tot ik iemand té hard hoorde fluiten.
William stond in mijn kamer, met een grote grijns op zijn gezicht. 'Hey, William.' zei ik vriendelijk. 'Zeg maar Will!' zei hij en hij sprong naast me op bed. 'Goede muziek!' Ik knikte en tokkelde nog wat verder op mijn gitaar. 'Bedankt, maar ik zoek nog wel een zanger of zangeres.' Will draaide met zijn ogen en zei: 'Hallo, David Guetta, kan jij dat dan niet of zo?' 'Voor jou is het nog steeds Apollo.' 'Aangenaam, ik ben Herpes!' Ik schoot meteen weer in de lach.
'Wel, kan ons Apollootje niet zingen of zo?' 'Ik doe het gewoon niet graag. Probeer jij anders eens.'
Will trok een gezicht, met ogen zo groot als schoteltjes. 'Wel, daar gaat je carrière dan...' Ik gniffelde. 'Zo erg kan het toch niet zijn?' Will grijnsde en ik zuchtte: 'Laat maar...'
'Oke, vanaf nu ben ik je producer!' riep hij plots uit. 'Begin al maar met wat geld te geven.' Ik keek hem even met opgetrokken wenkbrauwen aan en het duurde niet lang voor hij in lachen uitbarstte.
'Tja, ik ben nu eenmaal economisch ingesteld, he. Maar het was maar een grapje, hoor!' gniffelde hij en knipoogde, waarop ik hem raar aankeek.
En het was weer van dat. Moest ik het eerder door hebben gehad, had ik hem zeker tegengehouden. Er kwam alleen maar dikke rotzooi van.