28.

Najim.
‘Dus, jullie zijn Ying en Yang? Nouja, Draco nu?’
Ik knikte. ‘Ik heb mijn krachten opgegeven om bij jou te zijn.’
Haar ogen twinkelden van geluk toen ze haar armen om me heen sloeg en haar lippen op de mijne drukte.
‘Noémi? Wat is er?’ Verbaasd maakte ik me van Patty los en keek naar Noémi. Ze zag verschrikkelijk bleek en trilde helemaal. ‘Noémi?’
‘Ik voel me…raar.’ Mompelde ze. Haar stem klonk zwak.
En toen, zonder enige waarschuwing zakte ze plots door haar benen. ‘Najim?’ kreunde ze.
Mijn ademhaling verzwaarde toen ik naast haar neerzakte. ‘Wat is er met haar?’ vroeg Patty nerveus.
‘Het gaat slechter met Draco.’ Voorspelde ik. Ik nam haar voorzichtig in mijn armen en liep de ziekenzaal weer binnen.
‘Hoe gaat het met Draco?’ vroeg Patty nerveus. Ze wipte van het ene op het andere been terwijl ze naar mevrouw Pleister toe liep.
‘Het is vreemd. Zijn wonden zijn helemaal niet zo erg. Het waren gewoon wonden die je bij zoveel andere spreuken kan oplopen. Dus die heb ik al kunnen helen. Maar hij vertoont geen enkel teken van beterschap. Er moet dus iets anders aan de hand zijn.’
‘Het is in ieder geval ernstig, Noémi voelt het ook.’ Ik legde haar voorzichtig op het lege bed naast dat van Draco.
‘Weet je zeker dat Noémi niets heeft van zichzelf?’ vroeg mevrouw Pleister twijfelend.
‘Dat weet ik wel zeker, ze is een sterke meid.’ Knikte ik.
‘Maar als Draco in orde is, en Noémi heeft ook niets. Wat is er dan met hen aan de hand?’ vroeg Blaise, duidelijk in de war.
‘Najim.’ Kreunde Noémi.
Nerveus legde ik mijn hand op haar gezicht.
‘Het komt goed, we maken je beter.’
Tranen sprongen in haar ogen en liepen al snel over haar wangen.
‘Je had beloofd dat hij beter zou worden.’ Snikte ze.
‘Natuurlijk word hij beter.’ Probeerde ik haar gerust te stellen.
‘Leugenaar! Hij is dood! Waarom heb je me niet gewoon de waarheid verteld?’
Haar ademhaling kwam met stoten.
‘Maar hij leeft nog, mijn lief. Daar zou ik toch niet over liegen?’
‘Leugenaar! Hij is dood! Ik ben toch wel degene die dat het beste zal weten?’ snikte Noémi.
‘Ik denk dat ik een vermoeden heb met wat er aan de hand is.’
Iedereen keek meteen op naar Perkamentus, die bij het raam stond.
Hij staarde naar de volle maan.
‘Wat dan?’ vroeg ik.
‘Mevrouw Pleister kan absoluut niets vinden bij Draco, hij lijkt kern gezond. En Noémi had daarnet ook duidelijk nog niets. Maar toch is Draco bewusteloos, en lijkt Noémi ook steeds zwakker te worden. Dus er is iets wat hen zwak maakt. En ik denk dat dit in contact staat met nog een derde persoon.’
Ik snapte hier echt helemaal niets van, een derde persoon? Wie dan? Ik kon hier niet meer tussen zitten.
‘De krachten die in hun lichaam huizen, de krachten die Noémi en jou duizenden jaren hebben laten leven, kunnen jullie beiden zeggen dat ze ooit ook echt van jullie zijn geweest? Kan Draco zeggen dat ze nu van hem zijn? Ik zou zeggen van niet. Ze zijn eigendom van een derde persoon, iemand die jij volgens mij net vermoord hebt.’
Blaise begreep het sneller dan ik.
‘Je denkt dat Najim door Areanos te vermoorden, ook Ying en Yang vermoord heeft?’ vroeg Najim.
‘Ik weet het natuurlijk niet zeker. Maar ik heb jullie krachten goed geobserveerd toen jullie hier waren. Volgens mij zou je het kunnen zien als een leen. Hij leende jullie zijn krachten toe, maar nu hij al zijn krachten verloren heeft, zullen deze ook verdwijnen.’
‘Maar waarom is Draco dan de enige die bewusteloos is?’ vroeg Patty.
‘Volgens mij is hij niet langer de enige.’
Ik keek meteen naar Noémi en zag dat ook haar ogen gesloten waren.
‘Dus ze dacht dat Draco dood was omdat ze hem niet langer meer kan voelen?’ vroeg ik onzeker.
‘Dat is mijn theorie.’ Knikte Perkamentus.
‘Maar wat betekend dat dan voor hun lichamen?’ vroeg ik.
‘Het lijkt mij dat jij het er prima vanaf brengt zonder je krachten.’
‘Maar mijn krachten worden er niet uit gerukt tegen mijn zin.’ Wierp ik tegen.
‘We kunnen niet meer doen dan afwachten, vrees ik.’ Perkamentus legde geruststellend zijn hand op mijn schouder.
‘Jullie kunnen beter gaan. Areanos kan daar niet blijven liggen en de leerlingen moeten gerustgesteld worden en een uitleg krijgen die zij kunnen aanvaarden als de waarheid. Jullie kunnen nu niets voor hen doen, mevrouw Pleister doet alles wat ze kan.’
Patty nam voorzichtig mijn hand vast en kneep erin.
‘Kom op, je kan vast wel een kalmerende douche gebruiken.’
Als verdoofd liep ik achter haar aan, liet me meetrekken.

by the way;; vinden jullie deze opmaak beter dan de oude? Dat ik nu vaker een nieuwe lijn begin en de gesprekken?