Chapter 11

Elyza's pov:
donderdag 6 september:

ik zag Maeyke op en neer springen, ze knipoogde naar me, ik grinnikte. ik maakte de kikker los en zette hem voor het raam. de kikker sprong tegen het raam aan, verbaasd keek ik naar de kikker die de hele tijd tegen het raam aanknalde. ik deed het raam open. de kikker sprong het raam uit de weg op. ik keek naar Maeyke die nog steeds op en neer aan het springen was. "au, mijn oog!" schreeuwde ze. heel de klas lachtte. niemand lette op mij. ik keek weer naar de kikker die modden op de weg stilstond. voor ik het in de gaten had kwam er een vrachtwagen langs. geschokt keek ik naar de kikker die nu plat gereden op de weg lag. "hij is overreden door een vrachtwagen" dacht ik aan Maeyke. ze stopte met springen en keek me aan. "het is al over" zei ze tegen Mr. van Burg. de bel ging en Mr. van Burg keek ons verbaasd aan toen we het lokaal uitliepen. de rest van de dag was net zo saai als anders.
we kwamen aan bij het huis Emmett en Rosalie waren al thuis, we liepen naar binnen. Emmett stampte de trap af. de klok viel van de muur en brak. "Emmett kijk nou uit wat je doet!" riep Esme. "sorry mam" zei Emmett. "Elyza, Maeyke ik ga wraak nemen" "kan dat later? ik heb vanille pudding voor ze gemaakt" zei Esme, terwijl ze de keuken in liep. een seconde later was ze al weer terug met 2 borden pudding. Maeyke en ik gingen zitten en namen een hap. natuurlijk waren we niet vergeten wat er gebeurde bij Emily, maar we deden het uit beleefdheid. de pudding smaakte tot onze grootste verbazing heerlijk. "dit smaakt heerlijk" zei ik verwonderd. "hebben jullie dat nooit eerder geproefd dan?" vroeg Esme verbaasd. "nee" zei Maeyke. "de brownies bij Emily waren echt ranzig" "ja, maar dit smaakt heerlijk" zei ik. "misschien komt dat omdat jullie die brownies al heel vaak hebben geproefd" zei Carlisle die binnen kwam lopen. "en pudding hebben jullie nog nooit gegeten" "dat zou kunnen ja" zei Rosalie die op de bank zat. "kan wel" zei Maeyke. we aten de pudding verder op. we gingen wat tv kijken en toen gingen we naar bed. "welterusten" riep iedereen. "welterusten" riepen we terug. ik gaf Edward een kus en ik liep samen met Maeyke naar boven. ik ging op bed liggen. ik keek opzij en Maeyke lag al naast me te slapen. ik was in verdachte verzonken. ik dacht aan alles wat er in deze korte tijd gebeurt is. Maeyke schrok op. "wow" zei ze. "wat?" vroeg ik. "ik had een super vage droom" "wat toch noet over Emmett in een speedo toch? want dat is niet alleen vaag maar ook ranzig" lachte ik. "nee, nee het ging over pudding" zei Maeyke. "pudding?" "puddiing ja" we keken elkaar an. ik wachtte tot ze verder ging vertellen maar dat deed ze niet. "vertel verder" zei ik tenslotte. "nou" begon ze "ik zat in het huis van onze ouders pudding te eten, toen er op de deur werd geklopt, ik deed de deur open maar ik zag niemand" "ooh wat eng" zei ik sarcastisch. "erg grappig mag ik verder?" zei ze. "ga je gang" "dankje, maargoed ik zag dus niemand, en toen deed ik de deur weer dicht en draaide me om en toen...toen zag ik...eenb enorm puddingmonster, hij was groot, geel, slijmerig en hij rook naar vanille het was een reuze vanille pudding monster!" riep Maeyke. "oke, geen pudding meer voor jou" zei ik lachend. "luister nou, het reuze vanille pudding monster riep: "ik verover de wereld hahaha"" zei Maeyke met een raar stemmetje. "aha een reuze vanille pudding monster met een evil laugh...oke" zei ik en ik barste weer in lachen uit. "het is niet grappig, het was een hele serieuse droom hoor" riep Maeyke. "oke, oke rustig" zei ik. "laat maar, kom we gaan slapen" "oke trusten" "trusten" ik hoorde dat iemand de trap opkwam, de deur ging open en Maeyke en ik zaten rechto pin bed.



reacties, kudo's(H)