051

Ik was na schooltijd zo snel mogelijk naar huis gegaan. Of nou ja, huis. Ik ging direct naar het huis van de Blacks. Elena moet me het een en ander uit gaan leggen. Ik moet en zal weten waarom Julie zoveel weet. “ELENA!” Riep ik keihard terwijl ik binnen stormde. “Rustig aan zeg.” Mompelde Jacob. “Waar is Elena?” Vroeg ik licht geïrriteerd. “Geen idee, boodschappen ofzo. Er eet iemand mee, dus ja er is meer eten nodig.” Mompelde Jake. “Wie is dat dan?” Vroeg ik verbaasd. “Ja, een of ander meisje wat er nogal… Eh… Emo achtig uitziet.” Zei Jake en hij keek me met een grijns aan. Ik zag de beelden van Julie in zijn hoofd. “Dat meen je niet!” Riep ik boos. “Wat meent hij niet?” Hoorde ik Julie achter me zeggen. “Ga toch fietsen jij.” Siste ik en ik stormde het huis weer uit. Oke, wat doet Julie hier in godsnaam? “Chris wacht!” Hoorde ik Jacob roepen maar ik rende door, richting het bos. Zodra ik het bos bereikt had begon ik harder te rennen totdat ik diep in het bos was. Serieus wat gebeurd hier? Bella die over het bestaan van vampiers weet, Edward die een vampier is, Julie die ook van het bestaan af weet. En nog erger, ze weet van mij en mijn krachten af! Oke, ik moet iets kapot maken voordat het fout gaat. Ik deed beide armen in de lucht en ik zette mijn handen tegen over elkaar. Het leek alsof alle energie ineens omhoog kwam. Ik plaatste mijn handen wat verder uit elkaar en er vormde een enorme bal bestaande uit lucht. Ik ‘duwde’ de enorme bal weg en een paar seconden later versnipperde hij een aantal bomen. Dat lucht op! Ik liet me met een zucht op de grond vallen. Oke, wat is hier nou allemaal aan de hand? Waar komt Julie ineens vandaan? En waarom blijft ze bij de Blacks eten? “Wow, dat zijn een hoop houtsnippers.” Hoorde ik Jacob zeggen. Ik ging overeind zitten en zag Jacob bij de versnipperde bomen staan. “Erg grappig hond.” Zuchtte ik. “Waarom rende je nou weg, ken je dat meisje?” Vroeg Jacob verbaasd en hij liep in mijn richting. “Ja! Ze zit bij me op school. En dat is niet eens het ergste, ze weet verdomme van mijn krachten af!” Riep ik boos. Jacob keek me verbaasd aan. “Hoe bedoel je?” Vroeg hij verbaasd. “Nou gewoon, zoals ik zeg. Ze weet van mijn krachten af.” Zei ik. “Vreemd, kan je haar gedachten dan niet lezen?” Vroeg Jake. “Ja kan wel, maar ze switcht snel van onderwerp. Dus ik kan er niks mee.” Zuchtte ik en ik liet mezelf op de grond vallen. “He, ik heb wel wat afleiding voor je.” Zei Jacob met een grijns en hij haalde het boek van Elena achter zich weg. “Wat ga je daar mee doen?” Vroeg ik nieuwsgierig. “Elena zei een aantal dagen geleden al dat het tijd was voor een nieuw element.” Zei Jacob met een grijns. “Dus, we gaan weer oefenen?” Zei ik met een grijns en ik sprong vrolijk op. “Inderdaad, we gaan weer oefenen. Helaas.” Mompelde Jacob. Op naar nieuwe pijn. Normaal gesproken voel ik er niet veel van, maar bij Christine wel. “Ah liefie, ik zal voorzichtig met je zijn.” Zei ik en ik rende snel weg. “Hee niet mijn gedachten lezen!” Riep Jake verontwaardigd en hij kwam als een speer achter me aan. Gelukkig ben ik toch veel sneller..