Op naar Zweinstein: Serpenta

de vakantie is snel voorbij. Daisy neemt afscheid van haar vriendinnen en vrienden en belooft ze te schrijven. ik zucht. ze weet niks over de plek waar we heen gaan, en wat er achter onze ruggen is gedaan. Ergens voel ik me nog steeds niet op mijn gemak als Lucius en Draco bij mij in de buurt zijn, bij storm is dat niet het geval maar iets aan haar klopt niet. altijd voel ik me bekeken en als ik me omdraai kijkt zij altijd, een grijns op haar gezicht ogen alsof ze onschuldig is. het is alsof ze allemaal een donker aura om zich heen hebben, elk op hun eigen manier. maar tijdens hun hele verblijf is er helemaal niets gebeurd!
alles lijkt veranderd maar lijkt tegelijkertijd hetzelfde.
deze dag zal het begin zijn naar mijn toekomst, de toekomst die ik verafschuw. de toekomst die onontkoombaar was geworden.
ik pakte mijn hutkoffer en sjouwde het de trap af en liep naar de deur. Lucius en Draco kwamen al aangewandeld, de laatste week waren ze niet hier geweest maar heel kort en...... ze zeiden dat ze iets moesten doen wat is mij een raadsel maar niets blijft voor mij verborgen.
Storm stond er ook bij maar was haar nagels aan het vijlen, alsof het haar niks kon schelen. mijn schouders hangen, al mijn plezier om er heen te gaan is weg. Daisy komt naast me staan, het lijkt alsof ze heeft gehuild. waarschijnlijk omdat ze iedereen moest achterlaten.
allebei zuchten we. "Klaar om naar school te gaan?" beiden bleven we stil. "Kom op iets enthousiaster!" moedigde pap ons aan.
"Jippie." zeiden we daarom, maar wel heel droog. Draco rolde met zijn ogen liep op ons af. hij sloeg zijn arm om Daisy's schouders. mijn stok had ik al eerder gehaald en had ik al klaar om hem een lesje te leren. Draco had al door wat ik plande om te doen. Maar deze keer was Daisy eerder. ze had hakken aangetrokken, en nu weet ik waarom. ze gaf een tikje naar achteren, ik moest mijn lach inhouden. hij was op een erg gevoelig plekje geraakt en klapte vooruit en gaf eerder een gilletje dat erg hoog was. Daisy zag ik dat ook moeite had om haar niet in lachen uit te barsten. en dan wat ze erbij zei, nooit had ik dat verwacht, ze begon moed te krijgen. "Sorry, ik vind je niet leuk, dus handen thuis." Lucius snelde naar ons toe. beide ouders waren bang voor een ruzie en met dat gewonden. "Kom, kom, wees aardig tegen elkaar." zeiden ze om ons te sussen. maar daardoor kon Daisy er ook niet meer tegen en schoot in de lach. de rest keek ons aan. Lucius leek misprijzend naar me te kijken en Draco keek zo arrogant. mijn lachbui was over. "Wat zitten jullie te kijken. en kijk niet zo arrogant, ik kan je makkelijk aan." zei ik arrogant. hij leek klaar om me te vermoorden. ik vroeg snel aan pap wanneer we eindelijk zouden vertrekken. hij liep naar de auto en zei dat we gewoon moesten gaan zitten. het verbaasde me eigenlijk, maar iedereen paste erin.
allemaal zaten we en alles leek te gaan draaien. ik zette mijn nagels uit. en Draco's gezicht verstrakte. blijkbaar zette ik mijn nagels uit in zijn hand.
we stonden opeens stil. we stonden voor een gigantisch treinstation.
het duurde even voordat ik in Londen stond. mijn verbazing was groot maar deed alsof het niks was. we liepen naar binnen en stonden tussen twee perrons in, 9 en 10. pap bleef stilstaan.
"Lucius, ga jij maar eerst, dit zal een schok voor ze zijn."
ik keek Daisy aan en zij keek terug. beide begrepen we er niks van totdat Lucius op de muur afliep en er doorheen liep.
ik liep er als tweede op af. erachter was een perron.
perron 9 driekwart. ik keek verbaasd rond. en zag Lucius met een vrouw, waarschijnlijk zijn vrouw, praten. zij had ook onze koffers.
ik liep op ze af en stelde me voor aan de vrouw.
"Hallo ik ben Serpenta." "Nou, ik ben Narcissa Malfidus, aangenaam."
Daisy kwam aangelopen en struikelde. ik sloot mijn ogen. maar ze was opgevangen door een jongen. Draco leek hem nu al niet te mogen.
ze begon te stotteren en ik lachte haar uit. ze werd helemaal rood.
ze sprintte naar ons toe. Draco volgde haar langzaam en hield de jongen nauwkeurig in het oog.
Lucius en Narcissa hadden het ook opgemerkt en waren aan het fluisteren. normaal zou ik proberen te luisteren maar nu kon het me niks schelen, als het over die kwal ging wil ik het niet weten.
de fluit ging en we stapten allemaal in.
bijna alles was vol. ik zag dat er nog een plaatsje was bij de jongen van eerder en duwde Daisy er naar binnen. Ze draaide zich nog om iets te zeggen. maar ze zag de lach op mijn gezicht en keek om. meteen werd ze rood. "Serpenta, je bent zo gemeen!" "Wees blij, zo zit je sowieso niet bij hem!" en ik wees naar voren.Draco keek me verontwaardigt en boos aan. "Dank je. dan, succes ermee!" "Heb ik nodig, hij mag mij niet." ze ging zitten en begon met hen te praten.
mijn oog viel op zijn litteken. zijn naam moest Harry Potter zijn, de vijand van de heer van het duister. Daisy is veilig bij hem, was wat ik dacht. er was nog maar 1 lege coupe, de rest was allemaal vol. mijn vermoeden was goed, ik kwam te zitten bij Draco en zijn vrienden.
er zaten al 3 jongens en een meisje. 2 jongens leken helemaal geen hersens te hebben, als ik zou zeggen dat alle apen slimmer waren dan mensen zouden zij er niks van weten en me geloven. ze zien er nog dommer uit dan de stomste aap. Draco ging zitten en begon te praten met de andere jongen. ik voelde me niet helemaal op mijn gemak.
ik ging maar zitten en het meisje begon tegen me te gillen.
"Waarom ga jij naast Draco zitten, je bent niks voor hem."
ik rolde mijn ogen en stond op. "Als jij er wilt zitten is het goed hoor." snel nam ze mijn plaats in. Draco leek er niet helemaal blij mee en dat maakte het alleen maar beter. "Hé, wat is je naam?" vroeg het meisje. "Ik ben Serpenta, en jij? "Ik ben Patty Park."
zo kwamen we steeds meer van elkaar te weten en ik mocht haar wel.
een wagentje met etenswaren kwam langs. Ze had door dat ik niks ervan kende en leek opeens van me te walgen.
"je bent een modderbloedje!" "Ze is geen modderbloedje." zei Draco kil.
"Wat is jouw connectie met Draco." "Dit jaar woonde hij bij mij en ging hij naar dezelfde school. Een hel, al mijn vriendinnen bleven over hem praten. Het leukste was dat ze niet snapte dat je met Daisy omging."
"Daisy vind ik interessant." zei hij met een grijns op zijn gezicht. "Als je waagt mijn zusje aan te raken, dan doe ik je iets! En ik meen het." zei ik. "Ik geloof je hoor, dat wist ik vanaf de eerste keer." niemand van de rest snapte er iets van. "en denk je in zwadderich te komen?" vroeg Draco plotseling. "ik denk het wel, en Daisy komt waarschijnlijk in Griffoendor. Alle contact zal stoppen, dat is het beste." nu leken ze er helemaal niets meer van te snappen inclusief Draco. "Draco, jij weet van de deal die mijn vader had gesloten. Zij hoort daar niet thuis dus moest zij weg zodat ze weg is van het gevaar. En jij gaat daar ook niet voor zorgen." even wisten ze niet of ik beter in Griffoendor geplaatst kon worden. Maar Draco wist al beter. "Ik begrijp het maar, je komt zeker in Zwadderig dat weet ik zeker, vooral door de verboden dingen die je deed. Ow ja, moest pa nog zeggen dat de sites van het ministerie beter moeten worden beveiligd worden." "Wat heeft ze dan gedaan?" Patty en de jongen waarmee Draco eerder praatte, als ik het goed heb was het Zabini. "Ze heeft geheime gegevens van pap en mij gevonden en alle informatie over zweinstein. Ook slaat ze heel snel en heeft ze een paar keer ingebroken."
Nu keken ze me aan met een blik vol triomf. "Welkom bij onze groep." zeiden de slimmere en de twee domme krachte volgden." de fluit ging en ik toverde mijn kleding om, bij de rest deed ik het ook. "Je bent een eerstejaars, toch?" ze leken iets raar te vinden. "Ja, ik ben een eerstejaars, anders wist ik toch al waar ik zat." zei ik geirriteerd.
We stapten uit en keken om ons heen. De school leek precies op het plaatje. Bootjes lagen rustig in het water, waarschijnlijk dat wij zo naar de school zouden gaan. Een reusachtige man riep ons. We liepen langzaam op hem af maar Draco stopte ineens, ik keek waarnaar hij keek. "Verliefd op mijn zusje dat niks met je te maken wil hebben?" boos keek hij mij aan en liep toen arrogant verder. Alleen de plek naast Draco was nog vrij in de boot en het zou me niets verbazen als hij me een duw zou geven en ik in het water zou belanden.
Voorzichtig ging ik naast hem zitten en ja hoor halverwege duwde hij mij het water in. Ik viel maar kwam meteen weer boven water. "ik ga wel zwemmen, net zo handig." daarna zwom ik ervandoor, eindelijk profijt van het zwemmen het zwemteam. Ik was eerder in de school dan de rest en toverde een nieuwe set kleding aan. Mijn haar deed ik in een staart want het zag er niet uit. De groep keek me aan met ongeloof maar ja, ik ben ook beter dan hen.