Hoofdstuk 3

Na het eten stonden de klassenoudsten op en leidden ons naar onze slaapzalen. We gingen van trap naar trap, het maakte me wel wat duizelig want zeg nou eerlijk zwevenden trappen?
Nadat de klassenoudsten wat tegen de schilderij zei stapten we met zn allen naar binnen. Toen ik langs het schilderij stapte keek de Bloederige Baron me aan. 'Ik ruik een iemand van Russische bloederen.'
Iedereen keek me aan. 'Ja dat klopt ' zei ik en keek hem minachtend aan.
'Ik heb je opa gekend jonge dame' 'mijn opa ?' zei ik. 'Ja het was een zeer intilegente en machte man, of zou ik zeggen va- ' 'uhum, zo kan het wel weer Baron' zei mijn broer en kwam tussen ons in staan. 'Je weet dat we van Russische bloederen zijn Baron en je hebt ons grootvader gekend is dat niet genoeg om je op zwijgen te zetten?' ik zag dat mijn broertje zijn hoektanden liet zien, alleen iemand met hele goeie ogen zo weten dat hij nu zijn hoektanden ontblootte. 'Sorry prins' mompelde de Bloerige Baron en keek de andere kant op.
Ik keek mn broertje vragend aan 'wat had dat te betekenen?' zei ik.
'Niet iedereen hoeft te weten wat we zijn Lissa' fluisterde hij en liep door. Ik keek hem na en haalde mijn schouders op en liep door naar de slaapkamers van de meisjes.
Er lag een briefje op een bed met grote letters 'Vasillisa Dragomir' erop. ik liep er naar toe en legde al mijn spullen op mijn bed en ging zitten.
Er kwam een groep meiden aan in het groen en zilver gekleed en aan hun borst een slangen logo dat duidelijk liet zien dat ze van Zwadderich waren. Ik keek ze aan en hun staarden terug. Een paar seconden lang zei niemand wat. Er stapte een klein meisje van ong. 1/60 naar voren en glimlachte, iets wat je zelden zag bij zwadderich. 'Hai ik ben Nataliya' ik keek dr aan en merkte dat ze Russisch was.'Vasillisa' zei ik e glimlachte ook. 'Dat weet ik ' zei ze nog steeds met een glimlach. 'Mijn ouders werken op het kasteel' zei ze en keek me nog steeds aan met haar warme lach. 'Oh, uhh okee' zei ik en glimlachte bitter. 'Aah jij bent de beruchte Dragomir prinses' zei een lang meisje met zwart haar, ze zag er prachtig uit. Ik keek dr lachend aan 'Zo berucht ben ik niet hoor' zei ik lachend. 'Maar de feiten over dat je mooi bent zijn dus waar' zei een donker meisje. ik voelde dat ik bloosde en keek de andere kant op. 'Ik ben Stella ' zei het meisje met het zwarte haar. ik knikte en keek het donkere meisje aan 'Ik ben Tifanny' zei ze met een glimlach en kwam naast me zitten, en zat aan mijn haar. 'Wow je haar is dus echt net als zijde' zei ze en keek me lachend aan. 'Sorry ik maak niet vaak hoogheden mee' zei ze en ik zag dat ze een beetje roze kleurde. Ik lachte en zei dat ik het niet erg vond.
Na een uur gepraat te hebben was iedereen al in slaap gesukkeld.
Ik staarde naar het plafond en hoorde opeens weer die stem.
' Kom naar de leerlingenkamer Vasilissa' ik stond langzaam op en gehoorzaamde de stem. ik liep op mijn tenen de slaapkamer uit en liep zachtjes naar de leerlingenkamer. Ik zag er niemand staan en liep naar de openhaard. Ik keek naar het knetterende vuur en voelde mijn lichaam rustig worden. ' Is het waar dat je erg spiritueel bent' ik voelde een schok door mijn lichaam gaan, ik wist niet dat er iemand achter me was. Ik liet de schok niet merken en keek nog steeds naar het vuur en antwoorde kalm ' Wat bedoelt u met spiritueel?' 'Aura's lezen, mensen genezen, hun uit de dood terug halen, je wil krijgen, toekomst zien' Hij noemde een reeks aantal dingen op die ik kon, maar de toekomst lezen kon ik niet, mischien kon ik het wel leren maar ik zou niet weten hoe ik dat in hemels naam voor elkaar zou kunnen krijgen, en aura's lezen lukte me echt alleen wnr ik me erg goed op concentreren, maar hij had wel gelijk over het genezen en terug halen. ' Waarom wilt u dit weten' zei ik kalm en keek nog steeds niet achterom. 'Ik ben er gewoon geintriseerd in' zei de mannenstem weer. 'Zo interessant is het niet ' zei ik en dacht na over hoe ik ooit mijn vader had genezen van zijn verschrikkelijke ziekte. 'Mischien niet maar het is een machtige gave, en hoe kan een tovenares nou zulke gavens bezitten zonder een of ander spreuk te gebruiken? De Dragomirs familie bevat allemaal soorten magien die ik niet echt ergens kan plaatsen, zoals Adrian Dragomir een machtige man, beheerst de kracht van het vuur, je moeder beheerst water krachten, prachtige vrouw, je broertje een goede lucht bestuurder. Ik draaide me om en keek recht in de ogen van de jongen die me al vandaag eerder hadden bekeken. Hij zag er knap uit. 'Welkom op Zweinstein Prinses Vasilissa' zei hij en stond op en kuste mijn hand. Ik voelde dat ik rood werd en keek de andere kant op. 'U weet mijn naam, maar hoe heette u ook alweer?' zei ik en keek hem aan. ' Vilijn, uwe hoogheid Marten Vilijn.' zei hij en keek me erg verleidend aan met zijn grote ogen. 'Een Vilijn' zei ik en keek hem aan. Ik heb gehoord over de familie Vilijn' Hij keek me nu geintriseerd aan. 'Een zekere afstammeling van de machtige man Zalazar Zwadderich.' 'Ja dat klopt ' zei hij, het leek of die even uit het veld was geslagen maar dat liet die niet echt merken en keek me aan. 'Uwe hoogheid, het was leuk om even met u te kunnen praten' zei hij en draaide zich om om weg te gaan.
Ik keek hem aan en zei' Je kunt me gewoon Vasilissa noemen ' Hij draaide zich om en knikte. 'Welterusten Vasilissa' 'Welterusten Marten' en ik liep ook terug naar mijn kamer.
Ik dacht na over ons gesprek, over hoeveel hij wist over mijn familie.
Maar het rare was dat hij nog niks echt over wist over ons bloed, onze vampieren bloed. Met de gedachten bij Marten Vilijn viel ik in slaap, en werd ik wakker door een gegil van links naast me.
Ik draaide me abrupt om en keek naar de angstige Nataliya en stond meteen op. 'wat is er aan de hand ' zei ik en keek de andere meiden allemaal aan, die ook allemaal aan het gillen waren.
Er kwamen een paar jongens in de meidenkamer staan en keken ons aan.
'Wat gebeurd er????' zei de klassenoudste en keek ons stuk voor stuk aan.
'Ja wat is er aan de hand we schrokken ons dood' zei nu mijn broertje.
en keek mij aan, om te zien of ik nog heel was.
'Ja dat vroeg ik hun ook al' zei ik en keek de anderen aan.
'Aaaaaah!!1' ze begonnen weer te gillen en toen zag ik wat er aan de hand was er liep een grote zwarte behaarde dikke spin van onder de bed van Nataliya vandaan. En nu was het mijn beurt om te gaan gillen. Iedereen keek me aan en ik sprong op mijn bed. De andere meiden volgden mijn voorbeeld en Tifanny sprong zelfs in mijn armen. De jongens keken elkaar aan en zagen opeens ook de spin. Een dikke jongen pakte de spin op en keek ons grijnzend aan. zijn grijns beviel me niet, en hij kwam dichterbij met de spin, steeds dichter bij mij.
'Haal het bij me weg' siste ik en keek hem dreigend aan.
'Hoo rustig schoonheid' zei hij en gooide de spin uit het raam en alle jongens liepen weg.
We kleedden ons om en ik keek in de spiegel, zo nu ben ik ook een echte zwaddericher dacht ik en keek de anderen aan.
'Welkom bij de club meid' zeiden alle meiden en haakten hun arm in mijn arm. Lachend liepen we onze afdeling uit en liepen naar de eetzaal.
Ik keek naar al het lekkers op tafel en wou net beginnen aan mijn boterham tot dat ik een blik op me voelde. Ik keek om om te zien wie me aanstaarde en keek achter me. Er zat een zwart harig jongen met een rond brilletje me aan te staren, duidelijk was hij van griffoendor.
Ik glimlachte en keek hem aan. Zijn vrienden porden hem lachend aan, en hij strijkte zijn hand door zijn haar, een teken van verlegenheid. Ik glimlachte en draaide me om. 'Dat is James Potter.' zei Stella en keek me aan. 'Oh okee' zei ik en keek haar vragend aan. 'Zwadderich haat Griffoendor ' zei ze en keek me weer aan. 'Ja dat had ik al gehoord.'
'Je hebt niemand van hun nodig meid, je hebt ons, laat die sukkels' zei ze en gaf me een lucht kusje. ik lachte en at mijn boterham op.