Because you were/are special to us/me (FTSK) 54

Achter mij staat Marc, hij porde me in mijn zij waardoor ik nogal geschrokken was en omhoog schoot. "Goedemorgen, wat is dat?" vraagt hij terwijl hij naar het blad wijst. "Gewoon... een gedichtje misschien kan je er een liedje van maken. Weet ik veel." antwoord ik. "Mag ik het lezen?" Ik knik en geef hem het blad. "Ik vind het mooi. Hoe kom je er op zo van die teksten te schrijven? Ik heb je dat nooit weten doen de afgelopen 5 jaar." Ik haal mijn schouders op. "Ik heb het voorheen ook nooit gedaan, ik weet zelf niet hoe ik er ineens opkom." Ik zucht. "Eigenlijk zou de tekst van 'when you're gone' ook nog goed van pas komen."

I always needed time on my own
I never thought I'd need you there when I cry
And the days feel like years when I'm alone
And the bed where you lie is made up on your side

When you walk away I count the steps that you take
Do you see how much I need you right now

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to hear to always get me through the day and make it ok
I miss you

I've never felt this way before
Everything that I do reminds me of you
And the clothes you left, they lie on the floor
And they smell just like you, I love the things that you do

When you walk away I count the steps that you take
Do you see how much I need you right now

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to hear to always get me through the day and make it ok
I miss you

We were made for each other
Out here forever
I know we were, yeah
All I ever wanted was for you to know
Everything I'd do, I'd give my heart and soul
I can hardly breathe I need to feel you here with me, yeah

When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
The words I need to hear to always get me through the day and make it ok
I miss you

"Ik moet even telefoneren. Je moet je sterk houden, Elisa, ooit komt hij wel terug. Beloof me dat je dan de teksten laat lezen aan Kyle. Hij heeft het recht te weten hoe je je voelde." Ik heb geen idee waarom hij dat zou moeten weten maar ik knik. Even later komt hij alweer terug. "Het komt allemaal wel weer goed" fluistert Marc terwijl ik een knuffel van hem krijg.

We zijn alweer enkele dagen verder dan toen ik het gesprek had met Marc. Het is zaterdag dus niemand moet gaan werken. We hebben besloten om te gaan skaten en wachten nog enkel op Caleb die zich nog steeds aan het klaarmaken is. "Caleb, als je nu niet naar beneden komt vertrekken we zonder jou!!" roep ik naar boven. "Ik kom al!" roept hij terug en stormt de trappen af. Als hij dan eindelijk ook zijn schoenen aan heeft kunnen we vertrekken. Ik open de deur en net op dat moment wordt er gebeld. Verbaasd laat ik mijn skateboard vallen. "Het spijt me" zegt hij.