27.

Noémi.
Ik voelde mijn krachten weer afnemen en haalde opgelucht adem. Het was vreselijk om de controle te verliezen, om al die pijn te voelen. Ik wou dat ik weer kon bewegen, ik vond dat ik nu wel genoeg gekalmeerd was. Ik wilde kijken hoe het was met Draco. Draco… Zou hij in orde zijn? Zou hij dood zijn? Zou hij pijn hebben? Ik voelde de paniek oplaaien en mijn hartslag versnelde. En Areanos? Wat was er met hem gebeurd? Ik kon mijn ogen niet bewegen om naar hem te zoeken. ‘Noémi? Is alles goed?’ Najim kwam voor me staan en keek me bezorgd aan. Ik wilde knikken, maar ik probeerde het niet eens. ‘Finite’ mompelde hij. Meteen wankelde ik op mijn benen, maar Najim was er om me te ondersteunen. ‘Gaat het wel met je?’ vroeg hij. Ik knikte aarzelend. ‘Waar is Areanos?’ vroeg ik terwijl mijn ogen de kamer afspreurden. Ik zag hem bewegingsloos op de grond liggen, enkele meters bij me vandaan. ‘Wat is er met hem gebeurd?’ vroeg ik verbaasd. Had ik hem vermoord? Ik kon me niet herinneren dat ik een aanval had gedaan die fataal was geweest. ‘Ik heb hem vermoord, met een onvergeeflijke vloek. Ik wist niet eens dat dat mogelijk was.’ Mijn ogen gleden automatisch naar Draco. Ik liet Najim los en liet me naast Draco neervallen. Ik trok hem op mijn schoot en streek met mijn vingers over mijn gezicht. ‘Kunnen we iets doen?’ vroeg ik. Najim schudde zijn hoofd. ‘We moeten wachten tot hij zelf wakker word.’
‘Kom op, Draco. Word wakker.’ Fluisterde ik.
‘Laat me eens kijken.’ Najim trok Draco’s shirt omhoog en ik hapte geschrokken naar adem.
Zijn borst bloede niet, maar enkel en alleen omdat het onmogelijk was voor ons om te bloeden. Een diepe wond was duidelijk zichtbaar. ‘Hij moet onmiddellijk naar de ziekenzaal!’ riep ik paniekerig. Ik nam zijn pols en voelde zijn hartslag, zijn hart bonkte nog, maar veel te traag. ‘Najim, help me!’ Tranen stroomden over mijn wangen terwijl Najim hem met veel moeite op hief. ‘God, dit ging veel makkelijker toen ik mijn krachten nog had.’ Klaagde hij.
‘Dat je op dit moment kan klagen! Als hij niet snel geholpen word, sterft hij!’ Irritatie nam de overmacht. ‘Draco? Wat is er met hem?’ Blaise en Patty kwamen op ons afgerend, gevolgd door Perkamentus en professor Anderling. ‘Hij moet naar de ziekenzaal, en snel!’ Patty keek bezorgd toe hoe Blaise Najim hielp met Draco. ‘Komt alles wel goed met hem?’ vroeg ze. ‘Natuurlijk wel.’ Suste Najim haar meteen.
Ik keek hem verwijtend aan. ‘Dat weet je toch niet.’
‘Dat weet ik wel, want zolang jij hier rond loopt, maak ik me geen zorgen om hem.’
Patty en Blaise leken er niets van te begrijpen.
‘Kan iemand me alsjeblieft uitleggen wie die man was, wat Draco deed en wat er juist gebeurd is?’
‘Nee!’ snauwde ik en Najim meteen.
Ze keken een beetje gepikeerd, maar de bezorgdheid nam de overhand.
‘Mijn hemel, wat is er gebeurd?’ mevrouw Pleister kwam ons tegemoet door de gang en haar handen vlogen rusteloos boven Draco’s lichaam.
‘Hij is door een god aangevallen, we weten niet met wat voor krachten. Hij bloed niet omdat hij de krachten van Najim heeft overgenomen, maar het is ernstig. Ik kan het voelen.’
Najim keek verbaasd op.
‘Is het zo erg?’ vroeg hij. Ik knikte enkel als antwoord.
‘Welke krachten heeft hij over genomen?’ wilde Blaise weten.
‘Later.’ Mompelde Najim.
‘Kan Noémi hem dan niet helpen? Zoals Najim dat de vorige keer deed?’ wilde ze weten. Ik schudde mijn hoofd. ‘We kunnen elkaar alleen helpen als er mentaal iets mis gaat, als we bijvoorbeeld de controle verliezen. Maar niet bij fysieke pijn. Je moet hem helpen.’
Mevrouw Pleister knikte en haalde haar toverstok boven.
Ze mompelde een beetje tegen zichzelf terwijl ze probeerde bedenken wat er mis was, maar veel kon ik er niet van verstaan. ‘Misschien is het beter dat wij even buiten wachten, ik ben heel erg benieuwd naar wat er gebeurd is, en ik denk dat de heer Zabini en Juffrouw Park ook wel toe zijn aan een verklaring. We kunnen nu even niets doen.’
Ik knikte met tegenzin terwijl ik achter Perkamentus naar buiten liep.
‘Goed, mogen we dan nu eindelijk weten wat er hier aan de hand was?’ Patty keek ongeduldig van mij naar Najim.
Najim begon te vertellen, helemaal van bij het begin. Ik deed niet de moeite om te luisteren, ik kon alleen maar aan Draco denken. Wat als hij het niet haalde? Wat als ik het niet haalde? Wat gebeurde er dan met onze krachten? Wat gebeurde er dan met ons? Hij was nog maar zo kort in mijn leven gekomen. Om hem nu al te verliezen zou teveel pijn doen. Waarom had ik me hier toch zo hevig tegen verzet? Waarom had ik niet gewoon toe gegeven aan mijn gevoelens? Als hij nu stierf, nog voordat ik hem had kunnen duidelijk maken hoeveel ik van hem hield zou ik nooit meer met mezelf kunnen leven. En dat zou ook nooit hoeven. Want als hij stierf, stierf ik ook.