Hoofdstuk 7

Ik opende mijn ogen en zag witte muren en wit licht. Ik dacht dat in de hemel was. Maar gelukkig was dat niet het geval want ik was in het ziekenhuis. Na een half uurtje kwam er een onbekende jongen naar mij toe en vroeg hoe het met mij ging. Maar ik herkende hem niet. Ik zei dat het goed ging en keek hem met een vragend gezicht aan. De onbekende persoon vroeg of hij iets voor mij kon doen en ik antwoorde:'Zou je mijn laptop en telefoon halen?' en hij ging weg. 5 minuten na dat de jongen weg was kwam er iemand in een lange witte jas naar me toe en vroeg ook hoe het met mij ging. Ik zei goed, hij vroeg ook wat ik nog kon herrinderde. Ik zei:' Ik herinner me niets.' 'Ow dan ga ik maar weer':zei de man. Ik lag daar maar wat te liggen en dacht een beetje na wat er nou presies gebeurt was. Maar kan niets herrinneren. Ik pakte mijn ipod en zette het nummer pray op van justin. Bijna na een half uur kwam de jongen weer terug met mijn laptop en telefoon. Ik vroeg aan de jongen wie ik was en of ik verkering had en waarvan ik hem ken. Hij zei:' Je heet Menno,je bent 16 jaar, je hebt geen verkering. Herken je mij nu ook niet?' En hij zong de eerste couplet van pray. 'Ik herken je weer:D jij bent Justin Bieber.':zei ik. justin ging opzoek naar Sour Patch Kids. Ondertussen starte ik mijn laptop op en ging even op msn kijken of er iemand op msn was. Iedereen vroeg aan mij hoe het ging. Ik zei dat het ging en keek daarna mijn mail. Na 20 minuten kwam justin terug met een voorraad Sour Patch Kids en keek niet blij. Ik zag dat hij niet heel erg vrolijk keek en vroeg wat er aan de hand was. Hij zei:' Ik heb slecht nieuws. Ik moet vanavond op het vliegtuig terug naar huis. Want ik moet over 2 dagen weer optreden en me moeder wil me dan nog even zien.' Het was heel lang stil. Toen kwam de dokter binnen en zei dat ik naar huis mocht. Ik vroeg aan justin of hij mij thuis kon bregen en dat deed hij. Thuis aangekomen ging ik naar binnen en me ouders vroegen of ik al weg mocht. Ik zei nee ik ben gevlucht maar niet zeggen hoor.' En liep naar boven. Justin was al aan het inpakken. Ik zei heel bedroefd:' Jammer dat ik niet mee kan. Kun jij mijn ouders niet overhalen dat ik met je mee mag?' 'Ik ben er heel erg slecht in maar mijn moeder niet. Ik zal haar wel even bellen.': zei Justin. Na alles te hebben uitgelegt ging hij naar mijn ouders en gaf hun de telefoon. Na een kwartier kwam hij terug met een blij gezicht. Ik wist meteen wat het betekende. Ik ging naar usa. Die zelfde avond had ik mijn spullen gepakt en beneden gezet. Justin en ik gingen vroeg naar bed want we moesten weer vroeg op. De volgende dag schrok ik wakker ik keek op de grond of er een matras lag maar dat lag er niet. Alles was opgeruimt. Was heel die ontmoeting en alles maar een droom????????