Het leven van een Zoutvaatje.

Ik ben mevrouw Zout. Je kent me vast wel van het peper-en-zout stelletje dat wel eens op de tafel wordt gezet. Ja, je raadt het al, mijn man is meneer Peper.
Als zoutvaatje, heb ik niet altijd een makkelijk leven. Het is vooral moeilijk om weer eens geschud te worden. Want ook al hou ik van de aanraking van een warme mensenhand, ik kan er echt niet tegen om voor de zoveelste keer op z’n kop te hangen. Daar word ik toch zo misselijk van.
Zodra ik die warme hand rond mijn middel voel, weet ik dat ik me moet voorbereiden. Langzaam word ik dan opgetild. Steeds hoger en hoger, tot ik manlief bijna niet meer zie. Dan begint het kantelen. Binnen een splitseconde hang ik ondersteboven. Ver beneden zie ik dan duizenden lekkernijen op een bord of in een pan of kom liggen, maar nooit krijg ik de kans ze te proeven. En dat terwijl ik zoveel voor de Mens moet doorstaan!
Het lijkt eeuwen te duren voordat ik dan eindelijk weer word neergezet. Als dat dan gebeurt, ben ik duizelig, misselijk en voelt het alsof er vocht door mijn gaten naar binnen druppelt. Want dat gebeurt ook wel eens; dat het vocht mijn gaten binnenloopt. Dat is zo’n akelige ervaring. Dan zuigen mijn ingewanden zich aan elkaar vast. Oh, wat doet dat dan pijn. Ik moet, als dat gebeurt, geopereerd worden door de Mens. Zij kunnen mijn natte organen vervangen voor nieuwe die droog zijn.
Gelukkig heb ik in die zware tijden meneer Peper om me weer op te peppen. Hij is toch zo’n grapjas. Misschien ken je zijn beste mop wel: “Er lopen twee oenen over straat. Vraag de één aan de ander: ‘mag ik in het midden lopen?’”
Ha ha ha ha ha ha ha ha ha! ik vind die grap nog steeds hi-la-risch!
Met zulke grappen weet hij me altijd wel te troosten. Dat vind ik knap van hem, want hij is soms wat eenzaam. De Mensen gebruiken mij namelijk vaker dan hem: ze zijn bang dat ze moeten niezen als ze hem te vaak gebruiken. Dat gebruiken is geen pretje, maar als je bijna nooit wordt gebruikt, levert dat toch een grote deuk in je zelfvertrouwen op.
En helaas, kinderen kunnen we niet krijgen. We hebben het wel geprobeerd, maar het mocht niet baten.
Ondanks al deze nare dingen, zijn er ook leuke dingen in mijn leven, hoor! Zoals op bezoek gaan bij mevrouw Azijn en mevrouw Basilicum terwijl manlief gaat pokeren met meneer Paprikapoeder en meneer Bieslook. Dan kletsen we gezellig over wat mevrouw Tomaat en meneer Appel hebben uitgespookt, want oh, die plegen nog eens overspel waar hun echtgenoten bij staan!
Door dit verhaal verteld te hebben, hoop ik dat jij, als Mens, mij wat meer leert te respecteren (en wat vaker letterlijk in het zonnetje worden gezet, zou ik ook niet verkeerd vinden). Dankjewel voor het luisteren.