9. Escape

We trekken de capes over onze hoofden.
Allemaal een zwarte, behalve Aimée, Jade en Claire en Damien een witte.
Het is nacht en we sluipen het bos uit, Damien gaat voorop, gevolgd door Claire en Matt die weer dier zijn.
Daarna komen ik, Aimée en Jade en achteraan loopt Kilian.
Samen sluipen we vooruit.
Het bos uit hier en daar hoor je nog een knal maar de meeste soldaten hebben zich terug getrokken voor de nacht.


's Ochtends vroeg zijn we in een dropje aan gekomen het ligt zeker 30 km van het bos af.
Het is een klein dorpje, met een supermarkt, school en bakkerij veder alleen maar huizen.
'Kom we moeten deze kant op' zei Killian.
Iedereen blijft staan.
Kilian wijst weer naar de weg waar we van terug kwamen.
'Waarom moeten we daarheen? Dat is weer terug hoor' zei Aimée.
Kilian haalt zijn schouders op en loopt die richting op.
Iedereen kijkt hem verbaasd aan.
'Vreemd' zegt Damien.
Daar is alles mee gezegd en we lopen naar de bakkerij die is net open.
We kopen wat brood en eten het op terwijl we veder lopen.
Zandpad na voetpad, na ruiterpad, na fietspad lopen we af,
we lopen uren.
We lopen dagen.