A walk to remember. {1}

Foto bij A walk to remember. {1}

Hallo mensjes. Ik besluit om maar weer een nieuw verhaaltje te beginnen, mijn derde om precies te zijn. Waar het heen gaat + hoe en wat er zal gebeuren, weet ik zelf nog niet. Dus daar kan ik je -nog- geen antwoord op geven. Dit omdat ik gewoon uit een bui van verveling begonnen ben met een nieuw verhaaltje. Met mijn andere 2 verhalen zal ik binnekort ook weer verder gaan, dat beloof ik, eerlijk waar. Ik zal mijn best doen. Oh trouwens. Het bos op het plaatje is het bos uit mijn verhaal. Je moet ergens in het bos een kleine speeltuin voorstellen met schommels en zo'n soort dingetjes. Use your imagination. =]. I hope you'll like it.. ^^.

Moe wrijf je in je ogen. Een gaap verlaat je lippen. Je maakt wat smakgeluidjes waarna je je uitrekt. Je ogen zijn nog steeds gesloten. Gauw glipt een oog open, daarna de andere. Slaperig werp je een blik op de wekker. Je ziet dat het nu net elf uur geweest is. Niet vroeg, maar ook niet echt laat, voor een vrije dag. Toch besluit je nog even te blijven liggen in je lekker knusse bedje. Na twintig minuutjes rek je je nog maar eens uit en sla je je dekens van je af. Je steekt je voeten in je sloffen en loopt naar beneden in je slaapkledij. Dat je haar nog niet zit, maakt je nu even niet uit. Je oudere broer ligt waarschijnlijk toch nog te slapen, want die is gister avond nog uit geweest. Je ouders zijn alweer naar hun werk. Je hebt het rijk beneden dus voor je alleen. Een grijns verschijnt om je lippen terwijl je tevreden naar beneden toe sjokt om je in de keuken een ontbijtje klaar te maken. Oké, inmiddels alweer bijna lunch, aangezien het alweer half twaalf is. Niet dat iemand daar op let ofzo. Grinnikend begin je aan je net klaargemaakte lunch. 'Eet smakelijk' mompel je droogjes tegen jezelf. Ach je moet toch wat als je practisch alleen bent.

Na het eten begeef je je weer naar je slaapkamer. Eerst neem je een lekkere douche. Daarna besluit je jezelf in een setje schone kleding te hijsen. Vervolgens ga je nog even wat op msn. Als je je na vijftien minuutjes alweer verveelt omdat er bijna niemand interessants online is, meld je je maar weer af. Je luistert nog even wat muziek terwijl je je haren doet. Neuriënd stap je in je schoenen en neemt vervolgens je mobiel vast. Even Isabella sms’en, kortweg ook wel Isa genoemd. Hopelijk heeft zij tijd voor je, en wil ze iets gaan doen samen. Want ondanks dat je pas net wakkeer bent, verveel je je nu alweer. Na een gesprek van 4 minuten leg je je telefoon weer weg. Helaas, Isabella heeft geen tijd vandaag. In je andere vriendinnen heb je even geen zin op het moment.

Je begint te denken wat je nu eens zal doen om de tijd te doden aangezien je je nog steeds verveeld. Dan schiet je iets te binnen. Je kan nog altijd met Roxy, jullie golden retriever gaan wandelen in het bos. Midden in het bos ligt een redelijke speeltuin, genaamt Groevenmart, dus als het daar een beetje rustig is kan je nog een beetje het kleine kind uit gaan hangen. Met andere woorden, wat gaan schommelen terwijl Roxy uit raast. Ja, dat klinkt als een goed idee. Daar heb je eigenlijk wel zin in namelijk. Lekker kinderlijk doen in het bos als niemand je kan zien.

Je loopt weer naar beneden en pakt de leren riem. ‘Roxy!’ roep je vrolijk. Vol energie stormt jullie hond al gauw op je af. ‘Zo meisje, heb je er zin in?’ grinnik je wanneer je haar ziet verschijnen. Je trekt je jas aan, pakt een tennisbal van de kast in de gang en stopt hem gauw in je jaszak. ‘Kom maar hoor’ en je lijnt haar aan. Roxy blaft een keer. Je graait je sleutel van de kast af en steekt deze in je andere jaszak. Vervolgens open je de voordeur en loop je naar buiten met Roxy. De verleiding om de deur gewoon super hard achter je dicht te gooien onderdruk je, want je broer ligt nog steeds boven in zijn nest te ronken. De deur sluit je dus maar braaf zachtjes achter je, waarnaar je met Roxy de tuin uitloopt, het erf af.

Reageer (2)

  • iCAROLINE

    a walk to remember is mijn lievelingsfilm ;ooo

    1 decennium geleden
  • HeyShawty

    verder ;D
    xxx

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen