James II

Ik lachte mysterieus naar haar vanachter mijn zonnebril.
‘Ik wil er niet aan denken! Zeg er geen woord meer over mevrouw ik-kan-zo-goed-surfen!’
Ze keek speels naar me en duwde mijn plank weg van haar. Ik dreef vol met mijn gezicht in een golf en slikte een hap water door. Proestend en lachend stortte ik mij op haar plank en duwde haar eraf.
‘Wat doe je nou sukkel! Nu mis ik die perfecte golf.’
Even keek ze echt beteuterd en ik had al spijt van wat ik gedaan had. Ze nam surfen erg serieus waar ik het altijd maar een hobby heb gevonden.
‘Hey, sorry. De volgende mag je weer gewoon pakken pestkop.’ Zei ik, half lachend en half serieus. Even later werd het een beetje te koud om te boarden dus gingen we naar het strand. Er liep een beignet-chouchou mannetje langs met pinda’s en broodjes.
‘Zul je me nooit vergeten?’
Ik keek naar haar. Haar lieve gezichtje stond gefocust op duizenden kilometers afstand. Ik bedacht hoe het thuis was, al het gezeik en het weer en ik wist zeker dat ik haar nooit zou vergeten. Mijn blik dwaalde over de oceaan. Ik kroop wat dichter naar haar toe en sloeg mijn handdoek om haar schouders.
‘Nooit, ik beloof het je schatje.’
Het schatje klonk een beetje onwennig. Ik gebruik bijna nooit bijnamen of koosnaampjes maar deze ene keer vond ik het gepast, zo schattig als ze daar moeilijk zat te kijken. Verbaast keek ze op.
‘Schatje?’ Haar gezicht opende zich en er verscheen een rood blosje op haar wangen en ik wist dat ik het had klaargespeeld. Langzaam schoof ik naar haar toe, zo komisch mogelijk zodat ze in lachen uitbarstte. Ik maakte van mijn kans gebruik en zodra ze me weer recht aankeek draaide ik zachtjes mijn hoofd en kroop nog een stukje tegen haar aan. Ze zoende zo ongelofelijk zacht en ze smaakte naar aardbeien zodat ik licht in mijn hoofd werd en haar hoofd vastpakte. Even gingen we helemaal in het moment op, geen zorgen, geen ouders en niks en niemand om ons heen. Ik voelde een klein handje op mijn borst en even deed ze haar ogen open die ze tot dan toe volledig genietend gesloten had. Er liep een traan over haar wang. Ik gaf haar nog een kusje en toen een kusje op de traan.
‘Niet huilen Rubster, aan alles komt een eind.’
Ik merkte dat mijn woorden haar niet konden troosten en het beste gesprek wat we op dat moment konden hebben was wat ik al dacht. Op de achtergrond klonk een autoradio, Jason Mraz met Summer Breeze. Een overweldigend gevoel van lot overviel me en ik trok haar tegen me aan, zacht maar toch dringend. Ik legde mijn hoofd in haar nek en gaf haar een kusje en zo bleven we liggen tot het nummer was afgelopen.
‘Kom, we gaan naar het barretje, dan krijg jij een cocktail van me jongedame!’