¤ Secret friendship. Or more? ¤ (Deidara) #21

Deidara pov
Ik sta op een heuvel en kijk over de Sand Village. Het is midden in de nacht en het is echt heel stil. Sasori is vertrokken naar de grot na ons gevecht. Ik heb hem maar vertelt dat het shadow clones waren. Ik moest hem daar toch weg zien te krijgen? Ik kan niet tegen hun vechten als ik weet dat Aimeka me nog steeds haat.
Ik glimlach. Het is vreemd hoe één persoon zoveel kan betekenen in je leven. Ik ben Aimeka nooit vergeten. Zelfs als ik het wilde, zou het niet mogelijk zijn. Ze heeft een speciaal plekje in mijn hart. En ze zal die plek nooit verliezen.
‘Je stalkt me hopelijk toch niet?’
Ik verstijf. Hoe…?
Ik draai me langzaam om en kijk in haar ogen. Ze komt dichterbij tot ze naast me staat. Ze kijkt naar de stad en glimlacht. ‘En toch ben ik liever in Konoha.’
Ik zeg niks. Wat is hier aan de hand?
Ze draait haar gezicht naar mij toe. ‘Wat doe je hier?’ vraagt ze. Haar stem klinkt vriendelijk. Compleet anders dan afgelopen middag.
‘Aan het genieten van het uitzicht,’ mompel ik.
Ze knikt maar zegt niks. We kijken voor ons uit zonder iets te zeggen.
‘Zou je misschien je mantal af willen doen?’ vraagt ze dan. ‘Het geeft me de rillingen.’
Ik glimlach een beetje en doe mijn mantel af. Ik hang het in een boom en ga weer naast haar staan.
Ze glimlacht. ‘Dat is hoe ik je herinner.’
Ik kijk naar beneden en voel in mijn zak. Heb ik hem… Ja, ik heb hem bij. Voorzichtig pak ik de steen uit mijn zak en geef het aan haar.
‘Hier.’ Ik open mijn hand en ze pakt het aan.
Haar mond valt open. ‘Maar… Dat is…’
Ik knik. ‘Ja, dat is je beschermingssteen die ik je gaf. Nadat je onze vriendschap had verbrand, ben ik je tuin ingelopen en zag het liggen. Je moet het goed bij je houden, weet je. Je bent vaak met Naruto dus je hebt bescherming nodig.’
Ze glimlacht en slut haar hand.‘Dank je…’ Dan kijkt ze me aan. ‘Het spijt me dat ik zo flipte vanmiddag. Het is gewoon dat…’ Ze zucht en draait haar hoofd weer richting de stad. ‘Ik herinner me die dag als gisteren…’