22.

Draco.
Ik gooide de deur van mijn kamer open en verbaasde me niet over het feit dat Patty en Najim samen huiswerk op bed aan het maken waren. ‘Patty, zou je ons even alleen willen laten? Ik moet dringend met Najim praten.’ Zei ik kortaf. Ze merkte aan mijn toon dat ze zich beter zo snel mogelijk uit de voeten kon maken. ‘Tuurlijk, Draco.’ Ze sprong op en raapte haar boeken bij elkaar. ‘Weet je, ooit was er een tijd dat je mij nodig had.’ Mompelde ze nog voordat ze de deur achter zich sloot. God, dat ook weer. ‘Wat is er, Draco?’ vroeg Najim. ‘Alsof je dat niet al weet.’ Snauwde ik woest. Ik plofte neer op mijn bed en drukte mijn handen tegen mijn gezicht. ‘Ze is onuitstaanbaar! Ze trok net mega veel punten af van zwadderich én gaf me strafwerk omdat ik met haar wilde praten! Ze duwt me volledig van zich af,net nu ik dacht dat ik eindelijk tot haar doorgedrongen was!’ Najim zuchtte en ging rechtop zitten. ‘Luister, Draco. Ik weet dat mijn zus heel veel voor je betekend, meer dan ik ooit verwacht had dat ze voor je zou betekenen. Jullie delen iets wat sterker is dan wat ik ooit zelf heb gevoeld. Maar Noémi wilt je gewoon niet tot haar leven toelaten omdat ze jou niet wilt vervloeken tot de eeuwigheid. Ik heb met haar proberen praten, ik heb geprobeerd haar te overtuigen maar ze houd blijkbaar voet bij stuk. Het spijt me, maar er is niets wat ik nog kan doen. Mijn zus is nog koppiger dan een hippogrief als hij iemand niet aardig vind.’ Ik zuchtte, maar in mijn achterhoofd begon een idee zich te vormen. ‘Je kan wél iets doen. Jij kan me helpen. Jij kan me jou krachten geven. Dan kan ik haar bewijzen dat ze ernaast zit.’ Najim schudde zijn hoofd. ‘Mijn krachten doorgeven is niet bepaald gemakkelijk, Draco. Ik heb mijn krachten enkel en alleen verkregen doordat ik zo’n sterke band had met mijn tweelingzus. Om mijn krachten van mijn lichaam los te scheuren,moet ik die sterke band met Noémi deels verbreken. We zullen natuurlijk nog om elkaar geven daarna, maar het zal niet meer zoals daarvoor zijn. Ik zal die band mee moeten doorgeven aan een ander lichaam.’ Legde Najim uit. ‘Maar als je hem aan Noémi kunt doorgeven, kan je dat toch ook bij mij?’ Najim keek me twijfelend aan. ‘Ik weet niet of ik dat wel kan maken tegenover haar, Draco. Ze is en blijft mijn zus.’ Kom op nou, hij vind zelf dat het beter zou zijn als ik zijn krachten kreeg, wat was het probleem dan? ‘En daarbij, deze krachten zijn niet bepaald een lolletje. In het begin zal je het heel erg moeilijk krijgen om ze onder controle te krijgen.’ ‘Dat begrijp ik best, maar ik heb het er allemaal voor over. Ik wil haar, Najim. Meer dan ik ooit iets in mijn leven gewild heb. En ik wil er alles voor opgeven. Ik hou van haar.’ Najim keek me uitdrukkingsloos aan. ‘Hoeveel zou je voor haar willen opgeven?’ vroeg hij. ‘Alles.’ Antwoordde ik. ‘Alles? Je vader en moeder, je familie. Blaise en Patty, al je vrienden. Iedereen die je kent, je thuis en je omgeving. Je zal nooit meer iemand hebben, behalve haar.’ ‘Maakt me niets uit.’ Reageerde ik, maar toch hoopte ik dat ik Blaise en Patty nog zou kunnen zien. Pas na vijf minuten zei hij weer iets. ‘Goed dan, ik zal je mijn krachten geven. Maar weet dat je daarna niet meer terug kan. Zodra jullie vertrekken, zal je je eigen dood in scène moeten zetten en iedereen achter laten. En Noémi zal niet blij zijn. Ze zal woedend op je zijn, en op mij.’ Ik knikte. ‘Noémi zal inzien dat ze fout zit. Dat zal ik haar bewijzen.’ ‘Goed dan, kom vanavond na het eten naar het meer. Als ik jou was zou ik bij de ziekenzaal mernikswortel en lisernia halen. De tattoo op je rug zal echt verschrikkelijk gaan branden.’ Ik knikte. Dus ik zou ook zo’n tattoo krijgen? ‘Ik zal je geven wat je wilt, Draco. Maar je moet me één ding beloven.’ ‘Alles wat je maar wilt.’ Zwoer ik. ‘Je moet voor haar zorgen. Noémi is een heel wisselvallig iemand en ze durft zich wel eens in de moeilijkheden werken. Help haar dan. Steun haar, zelfs op de moeilijkste momenten en beloof me dat je altijd voor haar klaar zult staan. Mijn zus betekend alles voor me. Ik moet het met zekerheid weten voordat ik dit kan doen.’ Ik keek diep in zijn ogen en knikte. ‘Ik beloof het. Ik zweer dat ze bij mij in goede handen zal zijn.’