It’s all most time 4.3

Mijn nacht was een hel, gevuld met nachtmerries. Daarom was ik de hele ochtend chagrijnig.
Sinds ik hier was had ik trouwens nog niet een keer goed geslapen. Waarschijnlijk had deze plek te veel nare herinneringen. “Nou Sloan, ga je mee naar de zitkamer dan gaan we je helpen met je etiketten voor het interview?” vroeg Annabel. Zij en ik zouden Sloan en Demian helpen met netjes lopen, charmant of juist stoer te zijn. Met alles wat hun imago van hun tactiek te versterken. Lexus zou op de inhoud van hun interview in gaan. Sloan knikte en liep achter ons aan de zitkamer binnen. We gingen zitten op de bank. “Nou Sloan, het leek ons het beste om je stoere uiterlijk te gebruiken. Zo wel in je kleding, zowel in je gedag en doen en laten” zei ik.
Dit hadden we gisteravond nog met zijn alle besproken. Toen ik en Lexus aan de rest hadden gevraagd hoe ze Sloan zagen.Kwamen er maar een paar woorden naar boven Stoere, mooie meid.
“Je zult je ook sexy moeten gedragen daar ben je een mooie meid voor. Dat zal ik je leren,” zei Annabel. Sloan was erg stil maar luisterde goed naar wat haar gezegd werd. “Hier heb je een paar pumps,”zei ik. Sloan pakte ze aan en trok ze aan haar voeten en ging er op staan. Ze zag er al gelijk een stuk langer uit. “Nou ik zal voor doen hoe je moet lopen op je pumps,” zei Annabel. Annabel wiegde met haar heupen en had een heel onschuldige maar ook uitdagende uitstraling. De pumps waren nog wat onwennig, maar ze kopieerde Annabel goed. Alleen zag ik nu geen Sloan maar een Annabel. “Gooi er eens wat van je zelf in,” zei ik. Je bent Annabel niet maar Sloan." Ze leek het te begrijpen en liep terug naar de deur en begon overnieuw. Dit zag er al beter uit. “Nee, nee, nee,” zei Annabel bazig. “Je loopt niet recht.”
Ze stond op en sleurde Sloan mee naar de muur. “Hier ga er tegen aan staan.” Sloan ging tegen de muur staan. “Wel recht.”
En Annabel duwde haar hakken tegen de plint en haar hoofd na achter tegen de muur, waardoor haar voorgevel een lift kreeg en vooruit gestoken werd. “Kijk nu sta je echt.” Even zag ik Sloan met haar ogen me om hulp vragen. Maar ik Annabel’s wil was wet. Ik heb ook zo tegen die muur aan gestaan. "Probeer eens in deze houding te blijven en dan lopen zal als je net deed." Het ging natuurlijk voor geen meter. Maar Annabel bleef Slaon uitdagen.
“Annabel, het is wel goed zo,” zei ik. Na bijna een uur geoefend te hebben op haar loop. “Probeer een galant te gaan zitten,” zei ik. Sloan ging zitten. Maar ik wist al bijna zeker dat het niet goed genoeg zou zijn. “Benen bij elkaar,” zei Annabel. “Kijk zo,”zei ik en deed het voor. Voeten en knieën bij elkaar en een beetje afgebogen naar links of rechts licht er aan waar de persoon zit waar je tegen praat. We oefende door tot het plaatje redelijk klopte. Ik zag aan Sloan dat ze moe begon te worden. “Annabel, ik denk wel dat Sloan het morgen gaat lukken. We hebben pauze verdient,” zei ik tegen haar.
“Sloan, jij gaat na de pauze naar Lexus, goed?”
“Begrepen” antwoorden ze.
We gingen naar de eetkamer waar we ons de lunch lieten serveren. Niet veel later kamen Demian en Lexus ook aan lopen. “Wisseling van tributen,” zei Lexus. “Eet eerst even wat,” zei ik tegen hem. Hij pakte wat broodjes en een groot glas melk. “En hebben jullie van Sloan een nette jonge dame gemaakt?”vroeg hij. “Ze is er helemaal klaar voor morgen”
“Nog niet helemaal, eerst nog even over het interview zelf babbelen,” zei Lexus. “Sloan, ga je mee?” Met nog een broodje in zijn hand en Sloan op zijn hielen verdwenen ze weer.

“En Demian, een goed gesprek gehad met Lexus?” vroeg ik hem. “Jep, hij heeft me goed geholpen. Ik moet niet zo onzeker over komen. Ik ben een burgemeesters zoon maar vooral Demian. En dat moet ik laten zien,”zei hij.
“Dus je bent een beetje verlegen?” vroeg Annabel. “Dat was ik, soms wel,”antwoorden hij. “Mooi, dan gaan we eens een echte kerel van je maken.”
Ook Demian werd tegen de muur aangedrukt door Annabel om zijn houding te corrigeren. Ik had na de interviews de eerste twee dagen van de spelen er nog spierpijn van. Dat alleen maar om recht te lopen, voor die ene avond. Annabel hoefde aan Demian zijn houding niet zo heel veel te doen. Dat was hij mee opgegroeid.
S’avonds zaten we gezellig op de bank een beetje na te kletsen. Keneau en Lucinda kwamen binnen lopen. “En alles klaar voor morgen?” vroeg Annabel. “Ja, alles is tip top in orde. Als jullie een wisten hoe jullie er uit gaan zien. Julie vinden de kleren geweldig” zei Lucinda.