Hug me

~Silas POV~

Het was donker. Ik had geen idee welk deel van het feest dit was. Het boeide me ook niet. Ik zat in elkaar gedoken tegen een muur geleund. Terwijl ik mezelf innerlijk stond uit te schelden, vocht ik ook nog tegen de tranen. Ik gromde en beet op mijn onderlip. Verdomme, kon hij niet gewoon dood gaan zoals het hoorde? Dit was allemaal niet zoals verwacht. Ik lichtte mijn hoofd van mijn knieën toen ik merkte hoe de deur openging. Licht en muziek stroomde naar binnen. In datzelfde licht verscheen een schaduw.
'Silas, alles in orde?' vroeg Liza en hurkte naast me neer.
Haastig sprong ik recht. 'Ja ja, alles is goed,' loog ik en wilde de deur door gaan. Liza sprong recht en trok aan mijn mouw. 'Nee, niets is in orde! Ik ben niet dom!'
Ik gromde. 'Laat me gewoon met rust.'
Ze zuchtte gekweld. 'Je kunt er niet voor blijven weglopen.' 'Dan ken je mij nog niet.' Liza zette haar handen in haar heupen. 'Volgens mij moet je het hem gewoon zeggen,' zuchtte ze. 'Wat!? ben je gek?' riep ik uit. 'Moet ik hem zeggen dat ik een of ander bloeddrinkend monster ben en dat ik hem in een van z'n vorige levens heb vermoord!?' Ik voelde de tranen weer opkomen.
Liza legde troostend haar hand op mijn schouder. 'We vinden er wel wat op,' glimlachte ze.

~Falco POV~

Ik stond een beetje verloren tussen de mensen. Ik keek de richting uit waar Semptim... ik bedoel Silas en Liza heen waren gevlucht. Maar waarom moest ik hier blijven? Had IK iets verkeerd gezegd? Ik probeerde me te herinneren of ik Septi... eu Silas misschien had gekwets, maar ik kon me niets herinneren.
Ik kneep mijn wenkbrouwen samen. Ik wilde weten wat hier aan de hand was en wat ik ermaa te maken had!
Ik ging achter hen aan. Bina meteen stootte ik op een deur afgezonderd van de rest van de kamer. Hij stond op een kier. Twijfelend liep ik erheen. Voorzichting piepte ik erlang. Ik zag Silas en Liza tegenover elkaar staan. Silas' ogen liepen over van de tranen.
'Silas?'
Silas keek op en schrok toen hij me zag. Razendsnel wreef hij de tranen uit zijn ogen. Ik probeerde naar me te glimlachen, maar faalde.
Ik ging naar binnen.
'Het is mijn schuld hé?' Ik zuchtte toen ik de tranen weer zag komen. Ja dus, het was ECHT mijn schuld. 'Het spijt me,' barstte ik uit. 'Het spijt me Ik weet niet wat ik heb gedaan maar ik zal alles doen om het weer goed te maken!'
Ik schrok.
Silas' armen schoten naar me uit en...
'Waaaaaaah!'
Hij omarmde me!?
Silas drukte me stevig tegen zijn borstkas aan. Hij verstopte zijn gezicht in m'n haar. Hulpeloos keek ik naar Liza. Zij stond er als versteend bij.
'H-het spijt me,' zuchtte Silas en liet me los. 'Nee nee,' piepte ik een beetje in de war. 'Het was gewoon een beetje...' ik zocht naar de juiste woorden. 'Een beetje onverwacht,' probeerde ik het zo zacht mogelijk uit te drukken.
Hij glimlachte enkel zwakjes.
'Je hoeft je niet te schamen hoor,' zei ik snel. 'Iedereen heeft wel eens eenknuffel nodig.'
Zijn glimlach werd breder en plots greep hij zowel mij als Liza in z'n armen.
'Silas?' piepte Liza een beetje uit haar doen. 'Sorry,' excuseerde hij zich. 'Maar dit kan even duren.'