40. Pizza, pizza, ooh, pizza!

“Lach niet zo eng.” Zei Félicia, die je nu een beetje raar aankeek. “Waarom niet?” Je maakte je duivelse glimlach nog een tikkeltje erger. “AAH, hou op! Je ziet er heel eng uit zo!” Félicia deed haar handen beschermend voor haar ogen. “Oké, oké, ik hou al op! Maar ik heb wel een ideetje.” Zei je triomfantelijk. “Nou, vertelt u eens.” Félicia duwde je rolstoel naar het zitgedeelte in de kamer en plofte neer op de bank. “We gaan pizza bestellen!” Joelde je. Félicia’s gezicht betrok. “Oh, zo’n ideetje! Ik verwachtte nu echt iets heel spannends, ofzo. Maar pizza bestellen is ook goed hoor.” Je glimlachte. Nu kwam het leukste gedeelte van je ideetje. “Bel jij de roomservice maar.” Je onderdrukte een giechel. “Wat is er zo grappig?” Vroeg Félicia argwanend, terwijl ze naar de hoteltelefoon liep. “Je haalt toch niet één of ander flauw geintje met me uit, hè?” Je hield je gezicht in de plooi. “Nee, nee! Waar zie je me voor aan?” Herhaalde je Félicia’s zinnetje van eerder die dag. Félicia haalde haar schouders op en draaide het nummer van de roomservice. Je spitste je oren, zodat je mee kon luisteren met de telefoon. “Hallo.” Klonk het aan de andere kant van de lijn. “Wat zal het zijn?” Félicia keek je vragend aan. “Pizza salami.” Fluisterde je. Je kon je lachen bijna niet inhouden. “Eén pizza salami en één pizza met drie smaken kaas.” Er klonk gekrabbel op de achtergrond. “Oké, prima. En wilt u er ook een liedje bij?” Félicia fronsde haar wenkbrauwen. “Pardon?” “Ik zei, wilt u er ook een liedje bij?” Félicia keek je vaag aan. “Een liedje?” “Ja, een liedje.” Je hield het nu bijna niet meer. “Is dit soms een grap?” Zei ze tegen jou terwijl ze haar hand voor de telefoon hield. “Hij vraagt of ik er een liedje bij wil? Die gast is knetter!” Je schudde je hoofd. “Zeg ja!” Félicia haalde weer haar schouders op en zei met een glimlach: “Doe maar.” “Oké, ik kom het zo brengen.” Zei de stem aan de andere kant van de telefoon. “Tot straks.” “Tot straks.” Zei Félicia verbaasd en ze hing op. “Wat was dat nou vaag?” Zei ze tegen jou. Jij lag inmiddels al bijna op de grond van het lachen. Félicia keek verontwaardigd. “Wat…?” Er werd op de deur geklopt. “Doe open.” Beval je tussen het lachen door. Félicia deed wat haar gezegd werd en liep naar de deur. Lachend keek je toe hoe ze verstijfde toen ze de deur open deed. “Baby, baby, baby, ooh!” Hoorde je Justin zingen en je zag hem staan met twee pizza’s in zijn handen. Nu was Félicia pas in staat zich te bewegen. Ze keek van jou naar Justin en weer terug, maar begreep er zo te zien geen snars van.