Caspian and a Dragon(part1)

Het plaatje is Raven(voor haar transformatie naar warrior)


Peter pov:
Lucy, Susan, Bella en Selena oefenen met Boogschieten op het oefen veld. Edmund, Roran, Caspian en ik oefenen met Zwaard vechten. Nou ja, Roran en Edmund vechten met elkaar en ik sta tegenover Caspian die er niet helemaal bij lijkt te zijn vandaan. Ik vraag me af wat er met hem is, hij doet al een paar dagen heel afwezig. Ten minste sinds hij terug is van zijn bezoek aan het land van de Telmarijnen. Ik snap trouwens niet waarom ze dat land Telmarié hebben genoemd en niet land der sukkels. Ik zucht en ga bij de meiden kijken, helaas zijn ze gestopt en kijken ze nu naar Caspian die er bij staat alsof hij een dodo is. “Caspian! Waar denk je aan man?”vraag ik geërgerd. Edmund en Roran stoppen en kijken nu naar Caspian. Susan grinnikt en haalt een stukje houtskool te voorschijn. Ze tekent een snor bij Caspian en dan rennen wij het Kasteel in. Caspian heeft eindelijk zijn zwaard weggestopt en loopt ons achterna.

In de woonkamer gaan we op de banken zitten. Trompoen, die er al zat, en Lucy houden hun lach in als Caspian ook gaat zitten. Rippertjip zegt doodleuk,“U moet zich scheren Koning Caspian.”Caspian kijkt op, pakt een spiegel en veegt de snor weg onder luid gelach van de rest. “Oké, vertel op wat scheelt er?” vraagt Susan kalm, als iedereen is uitgelachen. Caspian kijkt op en aarzelt even. “Oké, toen ik naar de Telmarijnen ging kwam ik een meisje tegen. Niet lachen Ed!”zegt Caspian met een blik op Edmund die begint te lachen. “Ze was heel mooi en anders dan de meisjes die ik voor haar heb ontmoet. Alleen ik kan haar nergens meer vinden.”zegt Caspian. Susan knikt kort en Bella is Edmund aan het kietelen. “Je, mag niet gemeen doen tegen Caspian omdat hij verliefd is op een onbekend mysterieus meisje.”zegt ze streng.

Selena en Susan knikken instemmend en Caspian staat op. Hij loopt nogal chagrijnig naar buiten. Ik haal verbaasd mijn schouders op en grinnik als Lucy Edmund begint te kietelen. Trompoen en Rippertjip kijken hoofdschuddend toe. Ik sta op en loop de kamer uit. In de hoogte toren kijk ik naar Telmarié, het land van de Telmarijnen. De Draken berg is goed te zien en het valt mij op dat er niet veel mensen de berg op gaan. Plots zie ik in de verte, boven de berg een klein zwart stipje vliegen. Dan stormt een klein leger aan Telmarijnen, zwaar bewapend en al de bossen uit. Het zwarte stipje komt dichterbij, als ik beter kijk zie ik dat het een draak is. Ik storm de trappen af en brul door het hele kasteel dat de Telmarijnen aanvallen. Iedereen stormt naar buiten, Caspian is al bezig met vechten en een paar Centauren komen ons helpen. De draak vliegt nu boven het leger, hij vliegt nogal onstabiel en er hangen stalen kettingen aan zijn poten en nek.

“Rennen!”brul ik. Iedereen rent naar het kasteel. Daar draaien we ons om, om vervolgens te zien dat de Draak met een harde knal op de soldaten terecht komt. Hij plet ze echt allemaal en spuwt vuur naar de soldaten die hij niet geplet heeft. De draak draait zijn kop onze richting op en Caspian kijkt recht in zijn ogen. Zijn mond dropt open en hij stormt op de draak af. Ik en Edmund trekken hem terug. Roran is echter net zo stom als Caspian en rent op de draak af. Maar ja, de schoonheid van de draak is dan ook overweldigend. De draak is helemaal zwart en heeft groen zilveren ogen. Alleen die punten op zijn rug en staart zijn nogal angstaanjagend. Roran slaagt erin de kettingen los te maken. Drie Telmarijnen, die niet geplet zijn, staan op en rennen weg. “Stomme rot draak.”hoor ik de ander nog schreeuwen. Roran haalt een van hen in en beukt hem voor zijn harses. De draak brult de andere twee na en komt overeind. Roran kijkt hem aan en loopt dan, achteruit, onze kant op.

De draak slaat zijn vleugels uit en vliegt er van door, nog steeds erg onstabiel. Hij vliegt regelrecht het bos in en niet veel later vliegen er twee Telmarijnen door de lucht en ploffen ze voor ons neer. Een aantaal dwergen ruimen de lijken op en een groepje Centauren gaat het bos in. Wij gaan het kasteel in en ploffen op de banken in de thee kamer. We drinken thee en praten over wat er net gebeurd is. Caspian is de hele tijd doodstil. Na drie uur, wordt de deur open gegooid en komen Rippertjip en Trompoen binnen. “Koningen en Koninginnen de Centauren zijn terug, ze hebben een meisje bij zich.”zegt Rippertjip met een buiging. We staan op en stormen naar beneden. Op de rug van de Centaur Firenz, zit een heel mooi meisje. Ze heeft lang zwart haar en draagt een lange zwarte jurk. Ze heeft een groen lintje om haar hals en hele grote zwarte vleugels.

Ze klimt behendig van Firenz af en ik zie dat ze een zwarte leren mantel draag en een zwarte brede leren riem om haar heupen. Aan de riem hangt een zwarte schede, er steekt een zwaard in. Ze heeft een boog om hangen en een koker vol met ijzeren pijlen met een glazen punt. “Dus dit zijn de Koningen en Koninginnen.”zegt ze langzaam. Ze kijkt een beetje agressief uit haar ogen en kijkt dan met opgetrokken wenkbrauwen naar Trompoen die een Telmarijnse soldaat meesleept. “Hulp graag Koning Caspian! Hij werkt niet mee.”moppert Trompoen. Nog voor iemand wat kan doen zit het meisje boven op de Telmarijnse soldaat. Ze gaat van hem af, sleurt hem overeind en drukt een mes tegen zijn strot. Tot mijn grote genoegen begint de man te jammeren. “Mag ik hem alsjeblieft de kop afhakken?”vraagt ze met een blik op mij. “Wat heeft hij jou aangedaan?”vraagt Susan kalm. “Het is vast niet zo heel erg.”zegt Edmund. “O NEE, niet erg? Sure als jij het niets vind. Hij en zijn vieze Telmarijnse maatjes hielden me jaren vast op de Draken berg, geketend aan kettingen. Ja, ik geef toe ze herkennen mij nu niet. Maar wat wil je dan? Ik ben een draak!”barst het meisje uit. Ze smijt de man tegen de muur aan en stampt even woedend op de vloer.

“Oké, dat is inderdaad wel erg, maar mensen kunnen geen draken zijn.”zegt Edmund. Voor onze ogen verandert het meisje in een grote zwarte draak, de draak van net. Caspian valt prompt flauw en Edmund staat met zijn mond vol tanden. Ze verandert terug en buigt even. “Raven Estragon Peter, Edmund, Roran, Susan, Lucy, Selena en Bella.”zegt ze kalm. Dan loopt ze naar Roran toe en geeft hem een dikke knuffel. “Raaf! O kom op laat los.”zegt Roran lachend ze stoeien even. Oké die twee kennen elkaar duidelijk al langer. Raven laat hem los en grinnikt. “Sorry Roran, ging vanzelf.” “Naja, geeft niet, we hebben elkaar jaren niet meer gezien.”zegt Roran. Raven knikt en kijkt nu naar Caspian. “Ach, ja de jongen die mij zag in Telmarié.”zegt ze kalm. “Raven sla hem aan de haak hij vindt je leuk, hij is smoor op je.”zegt Roran die vertelt hoe Caspian zich gedroeg. Raven loopt naar Caspian toe die overeind is gekrabbeld.