After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-45-*

“Uhhh nee, nee ik ben niet bang. Maar die beestjes vliegen los!”
Ik lach zachtjes. We lopen door de grot heen. Een koude wind komt naar voren en geschreeuw van de beesten. Toch voelde het ergens eng aan en ging dichter tegen Tom aan lopen. We lopen door de grot heen en bekijken de beesten, eindelijk zijn we er weer uit. Als we de andere jongens zien staan, laten we elkaar snel los. Maar Bill heeft het al gezien. “Wat was dat, Tom?”
Betrapt kijken Tom en ik naar Bill, die al een grote grijns op zijn gezicht heeft. Georg en Gustav waren even naar de wc toegelopen. “Het stelde niks voor, Bill. Het was gewoon ik steunde haar, ze viel bijna.”
"Ja ja, vast." zegt Bill lachend. "Maar ik ga ook even naar de wc." en loopt de dan richting de wc's. Nu zijn Tom en ik nog alleen over. Ik kijk Tom aan. "Wat weet Bill allemaal?" vraag ik hem.
“Niks meisje, wees maar niet bang.. Hij heeft het nu pas gezien veder nog niks.”
"Maar gister kreeg je ook al zo'n grijns toegeschonken toen ze de kamer in kwamen gelopen en jij nog naast me op bed zat?"
“Bill weet alleen dat ik jou leuk vind en je het heb gezegd.” Ik zucht en kijk Tom aan. "Waarom zo'n zucht? Mogen ze het niet weten?"
“Hmm, jawel. Ze mogen het best wel weten.”
"Waarom zuchtte je dan?" vraagt Tom.
“Nou ja, ik schrok gewoon even.”
"Oké." zegt hij en glimlacht.
Ik ga zitten en zucht nog eens diep. Tom gaat naast mij zitten en slaat een arm om me heen. “Het is vermoeiend en ik ben weer eens eigenwijs.”
"Je gaat gewoon straks weer lekker in die rolstoel zitten en dan duw ik je wel. Oké?"
“Maar die rolstoel is zo kut.”
"Maar wat wil je dan. Je gaat echt niet lopen."
“Ik wil niet in zo rotstoel zitten, Tom.” Zeg ik zeurderig.