1.2 [Serena]

'Hallo iedereen ik ben Serena!'riep ik uit, terwijl ik net te laat de klas binnenviel.
De leerkracht keek me afkeurend aan. 'Serena Leroy, welkom in deze klas. Misschien zou je ook op tijd kunnen komen?'
Ik schudde mijn blonde haar naar achter over mijn schouder en zette mijn fake lieve lach op, degene met wie ik iedereen aankon. 'Sorry meneer, ik ben nieuw en vond de klas niet.'
En ik moest ondertussen nog even kennismaken met de vetzak van de school die zijn handen niet van me kon houden,voegde ik er in gedachten aan toe.
'Nou ja,'bond hij meteen in, 'ga daar maar naast Jelle zitten.'
Ik knikte, nog steeds met de lieve lach, en toen de leerkracht zich omdraaide naar het bord, stak ik mijn middelvinger op, om daarna, toen de leerkracht zich terugdraaide naar de klas, rustig met een glimlachje te gaan zitten op mijn nieuwe plaats.
'Is er wat?'vroeg de leerkracht aan de leerlingen die hem lachend aan keken.
'Nope sir,'grijnsde een jongen op de achterste rij. Hij leek me het footballtype, de populaire schooljongen. Breed geschouderd, duidelijk wel wat spieren, blond, warrig haar en een knap gezicht.
'Hé jij daar!'riep ik naar hem.
Iedereen keek me aan. Inclusief hij.
'Hoe heet je?'
Hij grijnsde. 'Jasper.'
Ik glimlachte lief naar hem, me niets aantrekkend van de rest. 'Hi Jasper, ik ben Serena.'
Grijnzend knikte hij me toe. 'Wist ik al.'
'Eh, mevrouw Leroy, wat zijn we aan het doen?'
Ik keek onschuldig terug naar voren, naar de leerkracht die me boos aankeek. 'De directeur zei dat ik een beetje moest vrienden proberen te maken,'mompelde ik, terwijl ik bloosde, iets wat ik kon op commando.
'Kan u dat dan doen nà de les?'vroeg de leerkracht, niet echt boos, eerder... tja.
'Tuurlijk,'glimlachte ik. Ik wierp Jasper een knipoog toe en lette de rest van de les vooral niet op.