After a life in Portugal with lies, now a lieless life in Gemany. *-40-*

Langzaam opent Tom zijn ogen. De felle, warme zonnestralen op zijn gezicht. Vermoeid kijkt hij om zich heen. Even moet hij denken waar hij is maar dan beseft hij het weer. ‘Ik ben bij Xavina blijven slapen.’ Tom kijkt naast zich, maar ziet mij niet meer naast zich liggen. ‘Waar zal ze zijn? Is ze al wakker?’ Tom stapt uit bed, trekt snel zijn broek aan en loopt naar beneden. Via de woonkamer loopt hij naar de keuken, waar Xavina niet te vinden is. Hij loopt weer terug de woonkamer in en kijkt naar buiten. Daar zit ik in de zon op een stoel. Tom glimlacht. Ik heb mijn tekenblok in mijn handen. Tom opent de deur en loopt de tuin in. Zo hoorbaar mogelijk loopt hij naar me toe, zodat ik niet schrik. Tom loopt zachtjes door het gras en bekijkt de tekening. Tom weet nu eigenlijk niet of ik het nu door heb dat hij achter me staat of niet. Met volle bewondering kijkt Tom naar de tekening. Hij is echt supermooi. Het lijkt op bomen en bloemen en daar tussen zie je een zoenend paar. Nog nooit heeft Tom iemand zo mooi zien tekenen. Hij merkt niet dat ik over mijn schouder naar hem kijk. Tom heeft alleen maar een en al oog voor de prachtige tekening die ik aan het maken ben. Ik glimlach en teken weer verder. Tom gaat naast me zitten en laat zijn blik geen enkele keer afwijken van de tekening. Ik ben uit getekend en kijk naar het resultaat. Een glimlach ziet Tom op mijn gezicht komen. De tekening is echt prachtig geworden. Samen kijken we naar het eindresultaat. Als vanzelf slaat Tom een arm om me heen en laat hij zijn hoofd tegen mijn schouder aan liggen. Ik glimlach. ”Ik vind het wel iets van een romantische stel weg hebben.”