Chapter 48. You are my heaven

Justins pov:

Met lood in mijn schoenen loop ik door het ziekenhuis. Faith hoeft me niet meer. Waarom zou ik dan nog naar haar toegaan? Na nog een paar stappen weet ik het antwoord. Omdat ik haar nodig heb. Ik wil niet zonder haar verder. Ik sta stil voor een kamer. Hier zou ze moeten liggen. Ik open zachtjes de deur en kijk om het hoekje, voor het geval ze ligt te slapen. In de kamer zitten Chaz en Faith. 'Kus me,' hoor ik Faith zeggen. Het voelt alsof mijn keel dichtgeknepen word. 'W-wat?' stottert Chaz. 'Kus me.' Heftig probeer ik mijn tranen te bedwingen. Dit is het einde. Het bewijs. Het bewijs dat ik niet bij Faith hoor. Ik zak in de gang tegen de muur aan, dichtbij de deuropening en wacht op zoengeluiden. In de gang is niemand. Een eenzame traan glijdt over mijn gezicht naar beneden. Ik ben toch alleen, niemand die het ziet. De traan valt en maakt een tikkend geluid als hij neerkomt op de grond. 'Stop,' hoor ik Faiths zachte stem. 'Maar net zei je-' 'Doe het alsjeblieft niet,' onderbreekt ze Chaz. Het blijft even stil. 'Het is Justin, he.' Ik ga wat meer rechtop zitten. 'Het is altijd Justin! Hij is wereldberoemd, heeft alles, en nóg moet hij alles van mij afpakken! Alle mensen die ik tegenkom herkennen me als "de vriend van Justin Bieber". Meisjes gebruiken me om dichterbij hem te komen. En eindelijk dacht ik iemand te vinden die me zag om wie ik echt ben, niet als "vriend van Justin Bieber". Maar ik had het mis.' Ik heb nooit geweten dat Chaz zich zo voelde. Hij liet het nooit merken en zei er ook nooit iets over. 'Zeg dan iets!' schreeuwt Chaz. 'Het spijt me,' antwoordt Faith. 'Daar heb ik niks aan!' word er geroepen, gevolgd door een harde pets. Voordat ik het weet sta ik al woest in de kamer. 'Blijf met je poten van haar af!' 'Faith, het spijt me!' roept Chaz geschrokken, mij negerend. Faith zit in bed met haar haren voor haar gezicht. Dan merkt Chaz mij op. 'Dit is allemaal jouw schuld! Waarom gaat alles altijd om jou?!' 'Luister man, ik heb nooit geweten dat je je zo voelde. waarom zei je het niet gewoon,' antwoord ik rustig. Hij kijkt twijfelend naar de vloer. 'Ik.. ik.. ik weet het niet. Ik ga... even naar buiten.' Hij stormt langs me naar buiten. Ik draai me naar het bed toe. 'Faith?' Ik ga bij haar op bed zitten en til haar hoofd op zodat ze me aan kijkt. In haar ogen glinsteren tranen. 'Waarom kan alleen jij me aan het huilen maken?' fluistert ze. 'Omdat ik...' Ik wil zeggen: van je houd. Maar ik krijg het niet over mijn lippen. 'Omdat ik je al wat langer ken.' Ze maakt zich los uit mijn armen en gaat liggen. Haar groene ogen staren naar het plafond. 'Ik hoop dat jij en Caitlinn samen heel gelukkig worden,' zucht ze. 'Ik wil niet gelukkig worden met Caitlinn.' Ze kijkt me verbaasd aan. 'Ik wil gelukkig worden met jou en anders met niemand. Dan blijf ik liever mijn hele leven alleen,' ga ik verder. Ik hoor mijn mobiel afgaan. 'Met Justin.' 'Justin Bieber! Je zou om 3 uur bij de opnamestudio zijn en het is nu al 4 uur! Kom onmiddelijk hierheen!' hoor ik mijn moeder in de telefoon gillen. 'Oké, ik kom.' Ik hang weer op en kijk naar Faith. Ik wou dat ik bij haar kon blijven. 'Ik moet naar de studio,' zeg ik. Ze kijkt weer omhoog naar het plafond. Ik buig me voorzichtig voorover en druk mijn lippen tegen haar zachte wang. 'Dag,' fluister ik in haar oor. Dan loop ik de kamer uit.