050

Ik snap maar niet hoe het kon dat Edward een vampier was. Waarom heb ik daar nooit wat van gemerkt? Hij zou toch ook moeite moeten hebben gehad met zichzelf beheersen? Of zou hij al zo oud zijn dat hij zichzelf onder controle kan houden. En nog beter, zijn ogen. Zijn ogen hoorden rood te zijn, maar ze waren niet rood. Ze waren goudachtig. Net als de rest van zijn familie trouwens. Maar, Alice lijkt zoveel op hem. Qua huid, qua ogen. Je gaat me niet vertellen dat Alice ook een vampier is? Ik vertrouwde haar! “Mevrouw Albarny! Opletten graag!” Hoorde ik de leraar zeggen. Ik keek op en keek hem recht in de ogen aan. “Ik lette wel op.” Zei ik verontwaardigd. “Oh ja? Waar had ik het over dan?” Vroeg hij met een gemene grijns. Ze kan nooit weten dat het over lineaire verbanden ging. Best handig dat gedachten lezen. “Als ik me niet vergis ging het over lineaire verbanden meneer Potters.” Zei ik met een glimlach. Hij keek me even verbaasd aan maar liep toen terug naar het bord. “Eh, ja oke. Klas ga maar verder met de opdrachten ofzo.” Mompelde hij. “Volgens mij was u nog niet met de uitleg klaar.” Zei ik en ik keek hem aan. Hij kwam boos naar me toe en ging voor me staan. “Jij gaat nu het lokaal uit.” Siste hij. Ik stond op en keek hem recht in zijn ogen aan. “Ik blijf in het lokaal.” Zei ik en ik keek nog dieper in zijn ogen. “Nee, je gaat eruit.” Zei hij al iets minder zelfverzekerd. “Zoals ik al zei, ik blijf in het lokaal.” Zei ik op een dwingende toon. Iets in zijn blik veranderde, waarschijnlijk kwam het door een van mijn krachten dat hij naar me luisterde, maar het werkte in ieder geval wel. “Oke blijf maar zitten.” Zei hij en hij ging verder met zijn uitleg alsof er niks was gebeurd. Ik keek de klas in en zag iedereen verbaad naar me kijken. Meneer Potters stond bekend als de akeligste leraar van de school. Zo iets heeft volgens mij nog nooit plaatsgevonden. Nou ja, je zit niet elke dag met zo’n krachtige vampier in de klas. Ik keek naast me en zag dat Julie me verbaasd aankeek. “Lefgozer.” Mompelde ze. Ik gaf haar even een glimlach en concentreerde me toen op de sommen. Hoe kan het dat haar kracht al zo ver ontwikkeld is? Ze kon Potters gewoon een commando geven. Dit hoort niet, ze hoort niet zo krachtig te zijn in het begin van haar nieuwe leven. dit kan niet, dit mag niet. Straks gaat het goed fout als ze haar krachten volledig heeft ontwikkeld. Maar aan de andere kant, het is ook wel goed. De krachten bestaan nog en om de een of andere manier vertrouw ik Christine wel. Het is alsof haar grootste kracht zelfbeheersing is. Ze heeft tenslotte nog geen mens aangevallen. Zelfs Sasja niet… Ineens werden Julie haar gedachten geblokkeerd ofzo. Ik keek haar verbaasd aan en Julie keek me geschrokken aan. “Meneer! Mag ik naar de wc?” Vroeg Julie snel en ze stond al op voordat ze antwoord had gekregen. “Gestoord kind.” Mompelde Sasja. “Nee jij bent lekker wil je zeggen?” Zei ik boos. Sasja gaf me even een arrogante blik maar ging toen weer verder met haar sommen. Waarom ging Julie zo snel weg? Waarom weet ze zoveel? En beter gezegd, HOE komt het dat ze zoveel weet?