Because you were/are special to us/me (FTSK) 43

"Ik breng je wel naar huis. Laat me weten wanneer je wel weer openstaat om je gedachten te verzetten." Het lijkt erop dat Fabian er niet tegen kan dat ik met mijn gedachten zit bij Kyle. "Fabian, het spijt me echt. Ik weet dat je gekwetst bent omdat ik er niet echt met mijn hoofd bij ben maar Kyle, Marc, Austin, Kent, Jonathan en Caleb betekenen echt veel voor me. Als er met één van hen iets is dan zit me dat dwars. Ik heb hen erdoor geholpen als ze het moeilijk hadden maar ook zij hebben me door enkele zware momenten getrokken. Onze band is heel sterk." leg ik hem uit. "Ik snap het wel, maar je lijdt pijn en ik kan jou niet zien lijden." antwoordt hij. Dat antwoord komt me veel te bekent voor. Het lijkt wel alsof mijn moeder in Fabian veranderd is. "Heb jij met mijn moeder gepraat?" vraag ik achterdochtig. "Nee, mijn moeder vertelde dat jouw moeder haar eens verteld heeft over Kyle en dat jij zo close met hem bent dat je huilde als hij online kwam. Ik wil niet dat je dat nog eens overkomt, misschien moet je hen laten vallen. Ik bedoel, je hebt hier toch ook heel wat vrienden." Door alles wat hij zegt lijkt het er zeker op dat min moeder met hem gepraat heeft. "Ik weet niet wat jou bezielt maar knoop 1 ding goed in je oren, ik zal de vriendschap met Kyle, Austin, Kent, Marc, Jonathan of Caleb nooit opgeven. Hoor je me, NOOIT" Hij kijkt schuldig. "Het spijt me, ik zal er niet meer over beginnen maar zet je gedachten over Kyle nu gewoon eens opzij en maak plezier." antwoordt hij. "Het ligt een beetje moeilijk maar ik beloof je dat ik de volgende keer er weer met mijn gedachten bij ben." antwoord ik hem vervolgens. "Ben je boos?" vraag ik twijfelend en stil. Hij haalt zijn schouders op. "Niet echt boos, eerder teleurgesteld... denk ik." Ik knik. "Je komt toch nog wel eens langs?" vraag ik even stil en twijfelend als daarstraks. "Ja hoor. Dat doe ik zeker." Ik krijg nog een knuffel van hem en hij vertrekt.

'Hey Ella, sorry dat ik geen mail stuurde. Ik ben veilig en wel aangekomen maar dat vertelde Marc je al. Ik was moe en heb heel veel geslapen. Tot in de zomervakantie. Dikke knuffel van de reus
Eindelijk een mail van Kyle, het is wel een beetje een heel korte maar beter dat dan niets.

De maanden vliegen voorbij, Fabian en ik spreken geregeld af. Van Kyle krijg ik bijna dagelijks een mail. De rest stuurt meestal om de 2 weken een mail.

We zijn juni en Kyle heeft nog steeds niet gezegd wanneer ze zullen naar België komen. Telkens als ik er naar vraag lijkt het alsof hij die vraag ontwijkt. Ik begin stilaan te denken dat ze helemaal niet zullen komen door een heleboel concerten die ze zullen moeten geven deze zomer. Ik besluit maar recht door zee te gaan en hem het vlakaf te vragen. 'Hey Kyle, hoe gaat het met jou? Met mij gaat het vrij goed. Sinds je me nooit antwoord op de vraag wanneer jullie komen naar België veronderstel ik dus dat jullie helemaal niet zullen komen. Ik geef jullie het voordeel van de tafel en besluit maar als rede te nemen dat jullie een heleboel concerten te geven hebben. Ach, ik hoor het wel in je antwoord. Dikke knuffel' Even later krijg ik antwoord terug dat hij de datum nog niet precies weet omdat hun manager het nog steeds aan het overleggen is. Ik besluit ook maar eens bij Caleb te luisteren. Ook hij zegt net hetzelfde maar om de een of andere rede wil ik het niet geloven.