Zintuigelijk Schrijven

Dit is het. Mijn moment van glorie. Mijn kans om onze ploeg tot de overwinning te brengen. De laatste kans. Zenuwachtig bijt ik op mijn lip en niet veel later loopt er een straaltje bloed mijn mond binnen. Ik leg de voetbal op het felgroene gras dat nog maar een paar uur geleden gemaaid is. Het gras dat me deze avond al verschillende malen onderuit gehaald heeft.

Het scherpe geluid van het fluitje laat me weten dat de scheidsrechter klaar is. Ondertussen vallen de regendruppels onverbiddelijk uit de grijze lucht die een half uurtje geleden nog felblauw zag. Onzeker neem ik afstand van de bal. Duizende mensen roepen mijn naam. Ik draai me om en kijk recht in de ogen van één van mijn ploeggenoten. Zijn ogen geven me een drukkend gevoel waardoor ik nog zenuwachtiger wordt. Alle druk rust nu op mijn schouders. Als ik niet scoor, is het gedaan. Nooit zullen ze me dat vergeven.

Snel draai ik me weer om en concentreer ik me op de goal. Langzaamaan verdwijnen de stemmen van de juichende supporters en wordt alles zwart. Het enige lichtpuntje in deze duisternis is de voetbal. Ook de goal lijkt op te lichten. Nadat ik me volledig heb afgesloten van alles rondom me, stoppen ook mijn handen met trillen. Ik adem nog eens diep in en uit voordat ik een aanloop neem. Ik begin te lopen en voor dat ik het weet, heb ik een harde trap tegen de voetbal gegeven.

Ik sluit mijn ogen en door de kracht van de trap schuif ik onderuit. Mijn lichaam ligt uitgestrekt op het voetbalveld waardoor de natte grassprietjes mijn hals strelen. Een paar seconden later weerklinkt er een oorverdovend gejuich uit de tribunes. Ik open mijn ogen en voor ik het weet wordt ik omhelsd door mijn ploeggenoten. Dit kan maar één ding beteken: we zijn gewonnen!