44.

Ik word langzaam wakker van iets warms dat ik tegen m’n hoofd voel kietelen. Ik hou mijn ogen nog even toe omdat ik wil nagenieten van het warme bed, waarin ik echt overheerlijk heb geslapen. Ik probeer me om te draaien maar echt gemakkelijk gaat het niet omdat Tom me nog steeds stevig vast heeft. En dan voel ik ineens hoe z’n greep verslapt waardoor ik me wat meer kan bewegen. Ik probeer recht te staan maar dan voel ik hoe Tom een zoen op m’n hoofd drukt en dan zelf rechtstaat uit het bed. Ik kijk hem wat vermoeid aan en hij mij ook. ‘Moet ik iets halen voor je?’ vraagt hij dan. ‘Zoals?’ ‘Iets van ontbijt misschien?’ Ik kijk hem eerst even verbaasd aan maar schud dan m’n hoofd. ‘Nee, ik heb nog geen honger.’ ‘Echt niet?’ ‘Nee nee.’ Ik lach even en Tom ook. Maar z’n lach gaat al snel over in een grijns, waarna hij me oppak en me op z’n rug zet. Ik schrik even maar begin dan direct te lachen. Zo draagt hij me naar beneden en zet me dan neer in de zetel. Zelf loopt hij door naar de keuken om daar wat kastjes open en toe de trekken. Snel zet ik de tv aan en begin wat te zappen. Tom kwam terug gewandeld en had 2 tassen me. Hij kon het dus echt niet laten om iets voor mij te doen é. ‘Hier, ik heb warme chocomelk gemaakt.’ Op z’n gezicht staat er echt een grote glimlach, waarom weet ik niet. Maar het staat hem best wel schattig. Hij geeft me de tas aan en komt naast me in de zetel zitten. Voorzichtig en in stilte drinken we onze chocomelk op. Ik zet m’n tas op het tafeltje en leg me dan met m’n hoofd op een kussen in de zetel. ‘Ben je nog moe?’ Ik knik vlug even en sluit m’n ogen terwijl ik even glimlach. Opeens gaat er een rilling over me heen. En dan merk ik dat ik eigenlijk wel nog redelijk koud heb. Tom heeft het blijkbaar gezien en staat recht op de verwarming wat hoger te zetten. Daarna komt hij bij me liggen en neemt me vast. ‘Zo heb je het ook wat warmer.’ Ik zie hoe hij lichtjes glimlacht. Al snel heb ik alweer warm, maar ik zeg het niet aan Tom want ik lig best wel nog goed. Zonder iets te zeggen kijken we naar tv, die nu op een of andere serie staat waarin er alleen maar melancholische dingen voorkomen. Het is best wel nog grappig om te zien. Na een tijdje horen we hoe er iemand de trap komt af gelopen. Het is Bill, met Silke in z’n armen. Ze zijn echt schattig samen! Ik zie hoe Silke naar me kijkt en naar hoe ik hier lig. Daardoor begin ik te blozen en kijk dan weer weg naar de tv. Vanuit m’n ooghoek zie ik ook dat Silke wat fluistert tegen Bill maar die haalt z’n schouders op. 'Hebben jullie trek?' vraagt Tom dan die wilt opstaan, maar ik hou hem tegen. 'Ik pak het wel voor ons.' grijnst Bill en zet Silke op de grond. 'Tot zo.' Zegt ze en geeft hem nog een laatste kusje voor hij naar de keuken trekt. Daarna zet Silke haar in een zetel en kijkt mij veelbetekenend aan, alsof ze me iets zeggen of vragen.