34. Blueberry <3

Gelukkig kwam Félicia er al aan. “Lief! Hoe ging je auditie?” Vroeg ze enthousiast en ze gaf je een dikke knuffel. “Wel goed, dacht ik.” Antwoordde je. “Dacht je?” Vroeg Félicia. “Je moet niet dénken dat het ‘wel goed’ ging, ik weet zeker dat je het helemaal te gek deed!” Wat was Félicia toch een lieverd. Ze had ook wel gezien dat die ontmoeting met Deveney jou daarnet niet veel goeds had aangedaan. Ze probeerde je altijd wel op te peppen als je een beetje down was. “Wie was dat kind met dat rode haar?” Vroeg Félicia argwanend. “Deveney, zij deed ook mee aan de auditie.” Félicia’s gezicht lichtte op. “Was ze goed?” Jouw gezicht betrok. “Héel goed.” Zei je jaloers. “Oh.” Félicia had zo te zien een ander antwoord verwacht. “Het zou verboden moeten worden dat mensen die er zó arrogant en perfect uit zien ook nog eens goed zijn in acteren.” Zei Félicia minachtend. “Precies.” Stemde je in. “Trouwens, is Taylor al klaar met zijn auditie?” Félicia schudde haar hoofd. “Weet ik niet, ik heb hem nog niet weer gezien. Zullen we maar wat gaan eten in de foyer?” Je keek nog even goed of je Taylor ergens zag, maar knikte toen. “Lijkt me een goed plan. Ik heb echt behoefte aan iets zoets!”

Even later zaten jij en Félicia in de foyer met een reusachtige muffin voor jullie neus. “Dat noem ik pas waar voor je geld.” Zei je goedkeurend. Félicia lachte. “Schat, we hebben helemaal niet betaald. Alles is hier gratis en alleen voor de auditanten.” Je fronste je wenkbrauwen. “En jij dan?” Vroeg je met een glimlach. “Uhm,” zei Félicia met haar mond vol, “introducé?” Je priemde beschuldigend met je vinger in haar borst. “Jaja, maak dat de kat maar wijs.” Lachend begon je aan je blueberry-muffin.

Nadat jullie wat gegeten hadden vond je het toch wel eens tijd om Taylor te zoeken. Hij was tenslotte nog eerder vertrokken naar zijn auditie dan jij. Félicia kon al van je gezicht aflezen wat je wilde. Ze pakte de handvatten van je rolstoel beet en duwde je de foyer uit. “Er hangt daar een schema,” Félicia wees naar de lobby, “daar staat op welk nummer waar in het gebouw auditie doet.” Je knikte.
Even later stonden jullie voor het grote bord waar het schema op stond. “Oh, shit. Welk nummer had hij ook alweer?” Zei Félicia wanhopig. “215.” Zei je. Dat had je goed onthouden, mocht het nodig zijn. Félicia’s ogen vlogen over het schema. “In theaterzaal 5. Maar hij had allang klaar moeten zijn…” Je zuchtte. "Nou, kom op maar dan."