1

TringTringTring De wekker, weer een nieuwe dag in mijn leven. Zuchtend sloeg ik hem af en gooide mijn deken van me af. Ik gooide mijn benen over de rand van het bed en bekeek mezelf in de spiegel. Mijn krullende haar stond weer pluizig en mijn borsten hingen nog steeds, ik had ze altijd te groot gevonden. Ik zuchtte nog een keer en liep in mijn te grote overhemd naar beneden. Het huis was leeg, het huis was altijd leeg. Ik haalde de koude pizza van gister uit de koelkast, maakte een glas melk en pakte de krant van de deurmat. Onder de krant lag een brief met mijn naam erop, vast een onbetaalde rekening. Ik gooide de brief op de tafel en begon de krant te lezen terwijl ik mijn koude pizza op at. Op de openhaard stond de foto van mijn ouders met mij als baby, ze zwaaiden en glimlachten. Het waren tovenaars geweest, meer wist ik niet meer van ze. Ik heb ze een jaar geleden verloren, maar door het trauma ben ik alles voor die dag en van die dag vergeten, de eerste 13 jaar van mijn leven, ben ik kwijt. Ik weet niet naar welke school ik ging, wie mijn vrienden waren, of ik gelukkig was. Het enige wat ik nog weet is dat ze tovenaars waren, ik was dat duidelijk niet. Ik legde de krant weg na een artikel te hebben gelezen over mensen die een vliegende dikke vrouw hadden gezien vorig jaar en nog steeds volhielden dat het waar was, de wereld word langzamerhand gestoorder... Mijn enige gezelschap was mijn buurman, Remus Lupos, hij kende mijn ouders maar wilde me nooit wat over mijn verleden vertellen. Hij vond dat ik er zelf achter moest komen. Ik mocht hem wel. Ongeinteressert pakte ik de brief op, in prachtige smaragdgroene inktletter stond er;

Juffrouw Aspyn Beaurose
Middelton laan 11.
Londen, Engeland.

‘Fancy hoor’, grinikkte ik in mijzelf toen ik de zegel op de achterkant zag. het was een wapenschild met een leeuw, een das, een slang en een raaf.
Ik knikte het open en er kwam een lange brief uit.

Best Juffrouw Beaurose, bij deze nodigen wij u uit om lessen te volgen op onze school; Zweinstein Hoge School voor Hekersrij en Hocus Pocus.
Het spijt ons dat we u niet eerder konden contacteren maar dat was uit veiligheidsmaatregelen, u krijgt verdere informatie als u 1 september aankomt.
Bijgesloten zit een brief met u benodigdheden en waar u die kan verkrijgen.
We hopen u snel te zien.
Albus Perkamentus, schoolhoofd.

Verwonderd keek ik naar de brief en de lijst. Toen werd er aangebeld, het was Remus. ‘Gefeliciteerd!’ zei hij glimlachend. ‘’Kom dan kopen we je spullen, morgen vertrek je al!’ Zelf kon ik alles nog niet bevatten, maar dit was iets goeds.
Een nieuw begin.