18-Herpés

En waar was ik nu beland? Oke, het huis, als ik het zo kon noemen, was geweldig mooi met een ingewikkelde architectuur en.. daar ging ik weer. Ik liep net blokje-om wanneer ik een jongensstem nogal paniekerig hoorde roepen: 'Pak de schoen, pak de schoen!' en daarna moest ik gillen omdat er een schoen, een schòen, boven mijn hoofd vloog en er vier mensen tegen me gingen botsen. 'Wow!' een meisje, vrouw van in de twintig stopte net voor me, en een blonde jongen botste bijna tegen haar aan. En hij was de enige die voortliep om de schoen te pakken, wat ook lukte. Voor me stond de vrouw, nog een twintiger die waarschijnlijk haar vriendje was en een meisje met lang, blond haar van ongeveer mijn leeftijd. 'Ik héb ze!' de blonde jongen kwam nonchalant met een brede grijns terug naar ons lopen. 'Gooi die schoenen dan toch weg.' Het meisje van ongeveer mijn leeftijd keek hem lachend aan. 'Nee, ze zijn cool.' zei hij met een ironische blik. 'Dit wordt alsmaar raarder en raarder..' mompelde de man tussen zijn tanden door. 'Ik geef je gelijk.' zuchtte ik. De blonde jongen grijnsde terug. Grijnzer. 'Ach, nu we hier toch zijn, ik ben Sara.' de vrouw lachte vriendelijk naar iedereen. ' En dit is Kenneth, mijn verloofde.' Ze wees naar de man. 'Hoi, ik ben Felicia..' ik glimlachte even naar hen. 'William. Of nu Herpés.' Iedereen keek hem aan met de wenkbrauwen opgetrokken en hij haalde zijn schouders op: 'Zijn schuld.' maar het meisje moest lachen. Misschien ging ze met alles lachen wat hij zei. 'Ik ben Gill.' zei ze en lachte even. 'Waarom zijn we hier?' wilde Kenneth weten. 'Ik weet dat ene Zeus en Hera ons hierheen hebben gestuurd.' 'Zeus?' ik floot. 'De oppergod? Je maakt een grapje of je hallucineert, vriend.' 'Neen, echt.' zei Sara en haar ogen stonden wat wanhopig.'Ik begrijp er echt nìets van!' En dan begon mijn brein te werken. Zeus en Hera. En Athena. 'Zijn ze echt?' 'Wie?' Gill keek me niet-begrijpend aan. 'De Griekse Goden. Athena heeft mij hierheen gestuurd. Godin van de wijsheid.' 'Hmm, we hebben hier met een wijsneus te maken.' Ik deed alsof ik William niet hoorde. 'Aphrodite.' zei Gill. 'Herpés.' zei William. 'Hermes.' verbeterde ze hem. 'Ik heb je toch al uitgelegd dat ik niet aprecieer dat hij me dat met die schoenen enzo geflikt heeft dus noem ik hem Herpés.' Hij keek iedereen even zelfvoldaan aan. Ogod, waar was ik nu terechtgekomen? 'Eh.. Hallo?' een andere jongensstem wenkte mijn aandacht. 'Wat doè ik hier en waar ben ik?'