Onverwacht Bezoek

Triiinngg!!!
Weer eens een normale schooldag voorbij. Kortom, saai, veel toetsen en een belachelijk gemaakte leraar. Samen met Seline fietste ik naar huis, eenmaal thuis aanekomen gooide ik mijn fiets in de schuur en ging ik naar boven. Ik kon niet wachten om met Tristan te praten. Elke vrijdagmiddag race ik naar huis om MSN op te starten, Tristan is al sinds de kleuterklas mijn beste vriend, maar hij is vorig jaar naar Brazilië verhuisd voor zijn vader's werk. Maar toen ik net mijn computer aan had, riep mijn vader me naar beneden. Dus stampte ik als protest de trap af en was al van plan hem er op te wijzen dat de vrijdagmiddag heilig is en niet verstoord mag worden. Dat het zelfs in de Bijbel staat: Thou shalt never disturb the Friday afternoon~
Maar toen ik eenmaal benden was, zag ik dat er gasten waren. Mijn zus was er al en zat als een miss te lachen-hoe schijnheilig. Maar toen zag ik naar wie ze lachte: een jongen, even oud als wij, witblond haar en blauwe ogen. Ik moet toegeven dat hij erg aantrekkelijk was, maar toen hij zich omdraaide zag ik in zijn blik één en al arrogantie en zelfvoldaanheid. Ik kon hem nu al niet uitstaan.
'Alice, dit zijn Lucius en zijn zoon, Draco. Lucius en ik hebben samen gestudeerd. Ze zijn helemaal uit Engeland hiernaartoe gekomen en ze blijven hier nog een tijdje logeren.' Engeland. Vandaar dat hij zichzelf beter vindt. Lucius schudde mijn hand en jeetje wat was die hand groot! Het was duidelijk waar Draco zijn haar- en oogkleur vandaan had. Ik keek naar Draco, maar negeerde me. Mij best, het is al erg genoeg dat hij bij ons thuis blijft, zolang ik maar niet met hem om hoef te gaan. 'Mag ik nu weer naar boven?' 'Oké, om zes uur eten we.' Hoe voorspelbaar; Draco keek naar me met een blik van verbazing. Want hoe kon ik die Engelse mensen in mijn huis nou niet net zo interessant vinden als mijn tweelingzus Katelynn? Toen ik achter mijn computer ging zitten, stond er al een heel geklaag van Tristan dat ik niet reageerde. Ik vertelde hem van onze gasten. Hij haatte Draco ook al, ookal kende hij hem niet. Dat is nou typisch ons, we weten precies wat de ander bedoelt en zijn het meteen ermee eens. Op enkele gebieden na. Hij gelooft bijvoorbeeld in geesten, ik niet. Wat een onzin. Hij zei dat hij een verrassing voor mijn verjaardag had, die overigens een paar weken verder pas was, en natuurlijk wilde hij niet vertellen wat. Hij weet dat ik daar niet tegen kan vanwege mijn extreme nieuwsgierigheid, en daar maakt hij graag gebruik van. Zes uur. Zucht. Ik sloot af en ging naar beneden. Tijdens het eten voerden mijn vader en Lucius enthousiase gesprekken, wij zaten er maar een beetje bij. Ik kon haast geen hap door mijn keel krijgen, twee priemende ogen staarden me voortdurend aan. Op een gegeven moment stond ik op: 'Wat is jouw probleem?!' Draco keek me verbaasd aan. Opeens was het stil. Ik liep naar de gang, pakte mijn jas en ging weg. Ik kon hier niet meer tegen. Toch had ik een raar gevoel in mijn buik; het leek wel alsof iemand me achtervolgde...