#82.

“Ik zal hier blijven als je dat wil, maar ik ga niet toekijken hoe je staat te douchen. Anders vermoordt Bill me.” Ik knikte. Een flauwe glimlach verscheen op zijn gezicht. Langzaam trok ik me los uit Tom zijn greep. Ik gebaarde dat hij zich om moest draaien. Ik vertrouwde erop dat hij mijn bevel ging uitvoeren. Haastig kleedde ik me uit terwijl ik het bad liet vollopen. Toen dat gebeurd was kroop ik er voorzichtig in. Het voelde zalig warm aan. Ik nam een aantal felgekleurde badparels en keek geduldig toe hoe het bad langzaam veranderde in meer schuim dan water. “Je mag je omdraaien hoor”, zei ik toen ik uitvoerig gecontroleerd had of er niets meer zichtbaar was. Tom draaide zich om en trok een wenkbrauw op bij het zien van al het schuim. “Vrouwen”, hoorde ik hem mompelen. Ik glimlachte flauwtjes. Hopelijk hield het schuim het een tijdje en in het ergste geval had ik nog een gordijn.
Ik zag dat Tom er wat onwennig bijzat. “Tom, je hoeft hier niet te zitten als je niet wilt.” Hij schudde hevig zijn hoofd. “Slapen zit er toch niet meer in”, grijnsde hij, “en het ziet er trouwens naar uit dat jij het best wel eens kan gebruiken om je hart te luchten. Heb je soms problemen met Bill?” Mijn adem stokte even. Ik had niet verwacht om zo’n directe vraag van hem te krijgen en ik voelde dat ik rood werd. Onder water begon ik met mijn handen te friemelen en ik was even blij dat hij dat niet zag. Het zou me onmiddellijk verraden hebben. Als het maar even kon, dan verdween ik het liefst met hoofd en al onder water. Dan had je ook nog eens die priemende ogen van hem die me in zijn macht hadden en waar ik niet aan kon ontsnappen.
Ik beet op mijn lip en zocht naar de juiste woorden. Woorden die me uit deze situatie konden redden. Hij bleef me maar aankijken met diezelfde, onweerstaanbare, schattige blik. “Waarom zou ik problemen hebben met Bill?” “Ik weet het niet.” Hij haalde zijn schouders op. “Je kan ook gewoon antwoorden in plaats van steeds een vraag terug te sturen naar me”, antwoordde hij slim.