Verbod

ik was vroeg wakker, ik moest wel, ik had training.
onze captain was erg streng, alles moest goed. we moeten en zullen Griffoendor verslaan.
met z'n allen staan we op het veld.
we stappen op onze bezems de training begint.
eerst gaan we trainen met het ontwijken van beukers die de drijvers op ons afslaan.
eindelijk hebben we de rest gedaan. nu wordt het een partijtje.
ik kijk om me heen, de snaai zie ik nergens.
de captain doet niet mee, hij geeft aanwijzingen.
hij is de hele tijd kritiek op me aan het leveren, als hij niet oppast mag mijn vader hem iets aandoen. hij vergeet dat alles zo is dankzij mij.
ik hoor de poorten opgaan maar laat me niet uit mijn concentratie brengen.
de rest vormt een cirkel.
"Dit is een besloten training. wat doe je hier, je hebt hier niets te zoeken."
"Sorry hoor, ik ben nieuw, ik wist niet wat hier was en ik hoorde hier geluiden vandaan komen dus keek wat het was."
"Wie ben jij? het meisje waar de geruchten over gaan?"
"Geen idee, over wie gaan ze. Sarah Torn, misschien?"
Ja."
dat ben ik, en tot ziens."
daar ging ze weer. iedereen stond haar nog na te kijken.
"Dat was raar." Ze kijken naar mij en ze zien dat ik nog rondvlieg.
"Hé Draco, is dat meisie niks voor jou?" roepen een paar team maten.
"niks, volgens mij vind ze Potter zelfs leuk."
nu kijken ze me met grote ogen aan.
"Waarom zou zo iemand Potter leuk vinden, en hoe kom jij daarbij?"
"Zag ze laatst samen." ik kijk ze niet aan, mijn woede zouden ze dan zien.
"Jullie hebben genoeg getraind!" riep onze captain.
"Eindelijk."hoorde ik er een paar fluisteren.
"Draco, jou wil ik nog even spreken."
ik land en loop op hem af. de rest gaat al weg.
"Wat is er met je aan de hand, in de vakantie was je beter, als je aan die meid denkt, laat haar, ze is het niet waard. het gaat hier om de beker!"
"Begrepen."
ik loop weg, hij is stil. ik heb nog geen zin om terug te gaan maar ga toch maar.
Als zij zich net verveelde zou ze ergens hier in de buurt lopen, en ik had geen zin om haar te zien.
langzaam loop ik terug.
dan zie ik Harry staan, hij is aan het kletsen met Cho Chang.
Als hij haar pijn doet gaat hij eraan.
ik loop door, Harry kijkt me na. logisch, normaal maak ik hem belachelijk zo vaak als ik kan. vandaag heb ik daar dus geen zin meer in.
ik loop meteen door naar de kerkers en laat me neerploffen op mijn stoel.
mijn maten zijn er nu ook.
"En wat zij hij?"
hij zei dat ik in de vakantie beter was en als ik aan die meid denkt,dat ik haar me niets van haar moet aantrekken, dat is ze niet waard.
het gaat hier om de beker." prevel ik er nog achterna.
"Als die meid het niet waard is weet ik niet wie wel."
meteen werp ik hem een boze blik.
allemaal lopen ze weg en ik loop naar buiten.
ik moet even alles laten zakken.
het verboden bos lijkt op het moment het handigst.
langzaam loop ik ernaartoe.
ik zie bomen omvallen.
"Hij heeft een nieuwe prooi." maar wat als Sarah daar is?
ik versnel mijn pas en als ik het bos bereik begin ik te rennen.
in de verte zie ik haar staan, het monster voor haar, ik kan niks doen.
plots komen duizenden spinnen te voorschijn.
ze vallen het monster aan, het vlucht.
maar tot mijn schrik komt er een nog grotere spin.
hij spreekt met haar en ze volgt de spinnen. ze gaat het bos uit.
de grote spin heeft me opgemerkt.
hij loopt op me af.
ik begin te rennen, daar is de open plek al, ik kom aan.
iemand verschijnt. mijn vader. de spin gaat weg.
"Waarom kom je hierheen, zoon?" dan verschijnt een tweede gedaante.
"Hallo, tante bellatrix."
"Ook hallo, en hoe is het met jouw kleine vriendinnetje?" ze vraagt het op een gepeinigde toon, alsof ze het moet vragen.
"Geen idee, ze werd net aangevallen door een monster en geholpen door een reuze spin die mij als hapje zag. en volgens mij is er iets tussen haar en die stomme Potter."
"Dat meisje is een tegenstander van hem." zegt Bella dan.
"Ik verbied je om met haar om te gaan!"
"Waarom?" het verward me, waarom zou mijn vader dat verbieden?
"Zij, zij is een vijand van hem, zij moet gedood worden.
ze is haar dochter, de dochter van de persoon waarom dit allemaal begon.
ik wil niet dat je haar kent, ze gaat sowieso dood, het is dan fijner om niet met haar in contact gebracht te worden of vrienden te zijn met haar."
"Oké, ik zal proberen om haar te negeren, zo doende haar vijand te worden."
ik kijk weg terwijl ik dit zeg. het doet pijn, maar waarom?
de woorden die vader zei spoken door mijn hoofd.
"Zij zal sterven, hij wil dat." zeg ik tegen mezelf.
een traan rold over mijn wang. op school en thuis hou ik al mijn gevoelens verborgen maar nu is er niemand.
ik verlaat het bos en loop naar de school, niemand heeft me gezien.
nog steeds kan ik het niet geloven.
Als ik haar een beetje ken wil ze niet eens als haar moeder zijn.
de kerkers voelen kil aan. ik hoor bewegingen uit de pijpen maar geef er geen aandacht aan, mij doet ie niks aan.
ik zeg het wachtwoord en loop de kamer binnen.
meteen laat ik me op de stoel ploffen.
niets dringt tot me door.
opeens lig ik op de vloer, ik hoor voetstappen maar het kan me niet schelen.
ik sta op en ga weer zitten. ik staar naar het vuur. mijn gedachten zijn een chaos. ik wil haar dood zodat niks meer zal gebeuren maar ik wil ook met haar praten.
ik sta op en verlaat deze kamer en loop naar de jongens slaapzalen. ergens heb ik het gevoel bekeken te worden