41.

Friedolien staat kwaad op en loopt naar buiten. Beduusd staren Bill en Tom mij aan wanneer ik tranen in mijn ogen begin te krijgen. Ik sta meteen op en loop mijn zusje na. Als ik een stap buiten zet begin ik meteen haar naam te roepen. Geen antwoord. 'Friedolien!' Gil ik luid en nu stromen de tranen over mijn wangen. Opeens zie ik mijn zusje zitten op een bankje en ren meteen naar haar toe. 'Sorry sorry sorry.' snik ik hard. Friedolien kijkt me boos aan en ik begin aan één stuk door te babbelen. 'Ik wou niet boos zijn, maar het overviel me gewoon. Ik was net goed op gang met Bill, en het was gewoon het feit dat ik even zo intiem was met Bill. En ik was gewoon wat boos.' 'Je hebt geen redenen om boos te zijn!' ketst ze tegen me en mijn hart breekt ervan. 'Friedolientje alstublieft!' ze zucht en knuffelt mij dan. Een tijdje blijven we zo zitten. 'Ga je mee naar binnen?' vraag ik dan en ik kus haar wang. Ze knikt en hand in hand gaan we terug. Tom en Bill kijken ons met een glimlach aan als ze zien dat wij het terug goed gemaakt hebben. Bill staat op en slaat zijn arm om mij heen. 'Is alles weer goed tussen jullie?' Friedolien en ik knikken en ik kijk haar lachend aan. 'Heb je dan misschien zin in een toetje?' 'Jaaa!' roepen ik en mijn zus tegelijkertijd. Meteen gaan we weer aan tafel zitten en Tom brengt ons elk een eclairtje. 'Zelf gemaakt.' lachen beide jongens en met een verliefde lach kijk ik Bill aan en vanuit mijn ogen zie ik dat Tom Friedolien ook op zo'n manier aankijkt. Ik laat een grinnik los en Bill kijkt me vervreemd aan. 'Niets niets.' lach ik en we eten snel ons dessert op en gaan dan in de zetel zitten. Ik zit in Bills armen terwijl Tom over Friedoliens rug wrijft. Een kusje wordt op mijn wang gedrukt en ik kijk Bill verliefd aan. Bill geeft me dan een knuffel en opeens zet Tom muziek aan. 'Feestje!' schreeuwt hij blij en dan trekt hij mijn zusje recht en begint wild met haar te dansen. Ik giechel maar en Bill trekt me dan recht. Hij danst dicht tegen me aan, en ik probeer zo goed mogelijk mee te dansen, al is mijn geest niet meer zo wakker. Na enkele uren ga ik vermoeid in de zetel liggen en kijk hoe de andere drie lekker verder dansen. Hoe langer ik neer lig, hoe vermoeider ik wordt. En dat wordt na een tijdje zo erg, dat mijn ogen toevallen en ik in een diepe slaap val.